Idag var eg på seminaret Amatørene kommer på IMK på Blindern.
Norge ser ut til å vere verdensmester i facebook. What else is new? Vi er eit modent postindustrielt samfunn. Ålreit. Men vi har ikkje kome så langt at vi leser blogger, ikkje enda. KUn åtte prosent av oss nordmenn bloggar, og 57 prosent les aldri ein blogg. Ikkje overraskande.
Det som er litt interessant, er at kun 15 prosent av oss brukar Twitter. Det er kun 8 prosent i aldersgruppa 15-29 år, 7 prosent i gruppa 30-34 og 4 prosent i 40-59 som brukar Twitter. Nord-Norge og Trøndelag twitrar mindre enn resten av landet.
Er Twitter eit elitefenomen? Opinionsledere er storforbrukere av sosiale medier. Facebook er dei sosiale medienes VG, og Twitter er dei sosiale medienes Dagens Næringsliv, eit nisjefenomen. Eit elitefenomen. Vi kan snakke om eit klasseskille i tradisjonelle medier, eller at dei tradisjonelle mediene skaper eit klasseskille mellom nisjemedier som Klassekampen og MOrgenbladet på den eine sida, og trashmediene som Dagbladet og ei rekke nettaviser, på den andre. På same måte har vi, slik det ser ut, ei klassedeling, eller sterk sosial oppdeling i kven det er som nyttar dei sosiale mediene Facebook og Twitter: dei ressursterke brukar Twitter, dei ressurssterke les Klassekampen og Morgenbladet.
Og denne deloffentligheten: stryker den demokratiet eller gir den meir makt til dei som har makt frå før? Tja. Twitter er ein intern krets. Er sosiale medier ein privat eller offentlig sfære? Og kven er det som deltar i samtalane? Er det majoritetssyn eller marginale synspunkt som kjem til uttrykk? Dette er gode spørsmål, stilt av Iacob Prebensen, medieanalytiker, NRK Analyse.
Angår det egentlig folk om ein debatterer på Twitter, sånn reint bortsett frå at det kan påvirke mediedagsorden, eller at det skaper online allianser..
Blogger.
Det viser seg, ifølge Matthew Hindman som har skrive "The myth of digital democracy" at de mest leste amerikanske politiske bloggane, er kvitare, meir mannlige og høgare utdanna enn dei politiske kommentatorane i mediene i uSA. Tre av fire av USAs toppbloggarar, vel å merke politiske, har doktorgrad.
Er det altså ei myte at bloggarar er amatørar? Vel neppe på alle felt. Vi kjenner jo til dei rosa jentebloggane, dei fleste amatører, men nokre profesjonelle med gode reklameinntekter, jamfør Sverige, men dette er noko anna enn dei politiske, opinionsleiande, om vi ser bort frå opionsleiing på undertøy.
Så kva kan ein konkluderer med. Ein kan sei at Twitter har slått an blant mediefolk, at det i stor grad er eit elitefenomen, eller eit journalistfenomen. Om vi ser på kor ofte Twitter og Facebook er nevnt i riksmedia siste året, og lar dette til saman vere hundre prosent, ser vi at Twitter stod for 43 prosent av omtalen og Facebook for 57 prosent. Ser vi på andel av befolkningen som brukar Twitter, er dette tre prosent, mens 55 prosent er på Facebook (lurer på om dette var ukentlig bruk). Ein "liten" overvekt av Twitter i media fordi Twitter i stor grad vert brukt av media sjølv? (Kilde: Iacob Prebensen, medieanalytiker, NRK Analyse).
Og sjølvsagt: om ein ser på Facebook-kretser, ser at ein at dei som nyttar Twitter og som er såkalla nettverksbyggere eller del av nettverk, har like store og like mektige nettverk på Facebook.
Ein liten gjeng Twitter brukere får voldsom merksemd i media. Twitter er ergo overeksponert. Men Twitter er tatt i bruk av innovatører, opionsdannere og -ledere. Tradisjonelle teknooptimister og mange som meiner at "media har verdas viktigaste jobb og ergo må eksponerast". Ein trur at alle andre meiner det same, og vi vil så gjerne tru at det er sant. Kanskje blir det stadig sannare. På grunn av sosiale medier som Twitter og Facebook.
Norge ser ut til å vere verdensmester i facebook. What else is new? Vi er eit modent postindustrielt samfunn. Ålreit. Men vi har ikkje kome så langt at vi leser blogger, ikkje enda. KUn åtte prosent av oss nordmenn bloggar, og 57 prosent les aldri ein blogg. Ikkje overraskande.
Det som er litt interessant, er at kun 15 prosent av oss brukar Twitter. Det er kun 8 prosent i aldersgruppa 15-29 år, 7 prosent i gruppa 30-34 og 4 prosent i 40-59 som brukar Twitter. Nord-Norge og Trøndelag twitrar mindre enn resten av landet.
Er Twitter eit elitefenomen? Opinionsledere er storforbrukere av sosiale medier. Facebook er dei sosiale medienes VG, og Twitter er dei sosiale medienes Dagens Næringsliv, eit nisjefenomen. Eit elitefenomen. Vi kan snakke om eit klasseskille i tradisjonelle medier, eller at dei tradisjonelle mediene skaper eit klasseskille mellom nisjemedier som Klassekampen og MOrgenbladet på den eine sida, og trashmediene som Dagbladet og ei rekke nettaviser, på den andre. På same måte har vi, slik det ser ut, ei klassedeling, eller sterk sosial oppdeling i kven det er som nyttar dei sosiale mediene Facebook og Twitter: dei ressursterke brukar Twitter, dei ressurssterke les Klassekampen og Morgenbladet.
Og denne deloffentligheten: stryker den demokratiet eller gir den meir makt til dei som har makt frå før? Tja. Twitter er ein intern krets. Er sosiale medier ein privat eller offentlig sfære? Og kven er det som deltar i samtalane? Er det majoritetssyn eller marginale synspunkt som kjem til uttrykk? Dette er gode spørsmål, stilt av Iacob Prebensen, medieanalytiker, NRK Analyse.
Angår det egentlig folk om ein debatterer på Twitter, sånn reint bortsett frå at det kan påvirke mediedagsorden, eller at det skaper online allianser..
Blogger.
Det viser seg, ifølge Matthew Hindman som har skrive "The myth of digital democracy" at de mest leste amerikanske politiske bloggane, er kvitare, meir mannlige og høgare utdanna enn dei politiske kommentatorane i mediene i uSA. Tre av fire av USAs toppbloggarar, vel å merke politiske, har doktorgrad.
Er det altså ei myte at bloggarar er amatørar? Vel neppe på alle felt. Vi kjenner jo til dei rosa jentebloggane, dei fleste amatører, men nokre profesjonelle med gode reklameinntekter, jamfør Sverige, men dette er noko anna enn dei politiske, opinionsleiande, om vi ser bort frå opionsleiing på undertøy.
Så kva kan ein konkluderer med. Ein kan sei at Twitter har slått an blant mediefolk, at det i stor grad er eit elitefenomen, eller eit journalistfenomen. Om vi ser på kor ofte Twitter og Facebook er nevnt i riksmedia siste året, og lar dette til saman vere hundre prosent, ser vi at Twitter stod for 43 prosent av omtalen og Facebook for 57 prosent. Ser vi på andel av befolkningen som brukar Twitter, er dette tre prosent, mens 55 prosent er på Facebook (lurer på om dette var ukentlig bruk). Ein "liten" overvekt av Twitter i media fordi Twitter i stor grad vert brukt av media sjølv? (Kilde: Iacob Prebensen, medieanalytiker, NRK Analyse).
Og sjølvsagt: om ein ser på Facebook-kretser, ser at ein at dei som nyttar Twitter og som er såkalla nettverksbyggere eller del av nettverk, har like store og like mektige nettverk på Facebook.
Ein liten gjeng Twitter brukere får voldsom merksemd i media. Twitter er ergo overeksponert. Men Twitter er tatt i bruk av innovatører, opionsdannere og -ledere. Tradisjonelle teknooptimister og mange som meiner at "media har verdas viktigaste jobb og ergo må eksponerast". Ein trur at alle andre meiner det same, og vi vil så gjerne tru at det er sant. Kanskje blir det stadig sannare. På grunn av sosiale medier som Twitter og Facebook.