Slutt å kjefte, målfolk
Lesarbrev i Klassekampen torsdag 20.januar 2011
Det er ikkje uventa at Allkunne viser vankunne i sin framgang mot Wikipedia. Klassekampens journalist Olav Brostrup Müller skriv i Klassekampen 15.januar det vi alle tenker: «Målsaken er altfor viktig til å blil overlatt til nynorskfolk».
Eg er skribent og bloggar. Eg skriv nynorsk. Eg skriv kort og godt nynorsk fordi det føles mest naturleg, men å berre meine at nynorsk er mest anvendeleg, er ikkje grunn god nok. Eg vert pepra huden full i at årsakssamanhengen for mitt språkvalg er langt meir komplisert. Det handlar visst om språkleg sjølvkjensle. Skriv eg bokmål har eg dårleg sjølvkjensle og vel eg sideformer tek eg avstand frå røtene mine. Det eine argumentet er meir patetisk enn det andre, og dei handlar om alt anna enn språket. Debatten om nynorsk minnar ofte om forkvakla psykoanalyse. Røynda verkar vere ein fjern stad for mange i nynorskens trange korridorar. Nynorskens folk fell stort sett i kategorien «uinteressante å diskutere med». Kvifor? Fordi dei kun godtek ei sanning: si sanning. Det kallast sneversyn. Samt at dei pratar lite realitet.
Nynorskens sure frøkner har også inntatt Twitter med høgnorsken sin. Her om dagen fekk eg høyre at det var betre at eg skreiv bokmål enn at eg skreiv nynorsk, med mindre eg kunne rette meg etter høgnorskens normer. Som Brostrup Müller skriv er grensa til psykopati relativt smal. Ein må berre synest synd på folk som har denne typen haldningar. Det er jo på jordet.
Og stakkars journalistane som blir utsett frå målfolkets psykopatiske krigarar. Eg kjenner, som Brostrup Müller, til ei rekke journalistar som mottar klagebrev og kjeft for dårleg nynorsk språk. Ein får langt på veg inntrykk av at nynorsk er nynorskfolkets største problem og hodepine.
Ein profilert og prisbelønt norsk forfattar seier at det største problemet med å skrive på nynorsk, er nynorskfolkets sure oppstøt mot alt og alle. Denne forfattaren snakkar om nynorskfolkets mørke skuggar over nynorsken som språk. Mørke skuggar som skremmer mange unna. Denne personen orkar ikkje ta språkdebatten. Ikkje med nynorskens skyggeboksarar. For kvar bok vurderer vedkommande å byte til bokmål. Eg kan ikkje oppgi namn.
Og er det ikkje underleg at dei som skal vere nynorskens største forkjemparar blir sure når folk bruker språket?
Eg har gått fleire runder med meg sjølv: om eg skal skrive bok, skal eg då skrive den på nynorsk?
Men eg har landa på ja. Om dei skal brøyte seg fram som råtne brøytebilar i nynorskens landskap skal det bli moro å finte dumheita utover sidelinja. Ligg unna med psykoanalysen dykkar, målfolk. Ta dykk saman, utvis toleranse og innsjå at nynorsken ikkje er dykkar aleine.
Slutt med sytinga, slutt å kjefte på nynorskbrukarar og andre som faktisk gir nynorsken eit ansikt i det offentlege rom. Det er på tide at nynorskfolket slutt å gjere det til ei belastning å vere nynorskbrukar. Vi vil ha nynorsk i Norge om hundre år også, vil vi ikkje? Ok. Vi er einige. Då må de endre strategi. Strategien må endrast no. Ikkje om ti år.