I ein serie saker set Dagbladet fokus på den nye kulturkampen. I artiklane har dei intervjua Aslak Nore og Harald Eia. For den som er bevandra på fester i Oslos kulturverden, er det elementær kunnskap at desse gutta er kompiser. Møter du ein, møter du den andre. Og desse som er hardt i tottane på dei norske venstreradikale, og erkekompiser med kvarandre, skal altså kjempe kulturkamp på vegne av oss alle. Norge er gåttabanen eit lite land, og dette er jo til å le av. Skal vi ta det her alvorlig, dere, eller har eg berre kome til det punktet (eg kom dit ca i 2004, då var alle illusjoner brutt) der eg innser at ein liten gjeng i hovedstaden monopoliserer offentlige debatten og gjer den smal og repetetiv, ikkje som eit ledd i eit media- eller opplysningsprosjekt, men som eit show for kompiser. Dette begynner å kjede meg, og showet går og går, og så møtes vi på fest, dere. Skål for den debatten. Vil du høre om mitt neste utspel i media? Jepp, eg kan skaffe deg ein redaktør. Vil du gi ut ...

"Kulturradikalisme har en mangelfull og naiv forståelse av menneskenaturen, intet mindre. Et hovedanliggende i kulturkampen er derfor å bringe moderne evolusjonsteori til Norge", seier Aslak Nore, forfatter og redaktør til Dagbladet. Og no tar eg dette sitatet og virrer det inn i ei lang virrete tankerekke om sex og sånn. Hald deg fast. 1) Ettersom Norge vert omtalt som den siste kommuniststat, og sidan ein i veldresserte kulturradikale kretser ikkje bruker vulgær seksuell omtale av verken seg sjølv eller andre, kan det nok stemme at det seksuelle, iallefall på det verbale planet, er undertrykt. Ein satsar på karrieren og mindre på klining, noko som vel er ganske vanlig i alle hardarbeidene ambisiøse kretser, og som vi veit har folk aldri hatt mindre sex enn i vår tid. Vi har nemlig ikkje tid til slike sysler. Men dette gjeld også i andre kretser enn kulturradikale. Over heile fjøla, vil eg tru. Men kva slags oppdragelse politisk og ideologis er det vi har fått som gjer at v...