1 Eg var på fest i Bygstad i jula. Då var det ein kar som sa til meg at han var redd for å ha meg på besøk all den tid han hadde fleire bunader og feler ståande framme. Det var ein spøk frå hans side, men sidan eg ikkje har på meg skotsikker vest i dag, skal eg forklare eit enkelt ord: metafor. Ein metafor er eit språklig bilde for noko anna, og «Brenn bunadene» er eit språkleg bilete for at vi treng eit nytt bilde av Sogn og Fjordane. Metaforar er barneskulepensum, men eg kjenner til barneskulelærarar som seriøst trudde at eg ville sette fyr på bunader og sluttar meg herved til kritikken av nivået på norske lærarar. Eg kjem vidare i dette innlegget til å bruke ein anna metafor: nemlig «bunadseliten». Bunadseliten er eit språkleg bilete for låg takhøgde og allergi mot nye tankar. 2 No har eg ikkje kome hit for å bedrive eit reinspikka raid mot bunadseliten, men eg vil likevel nevne buandsdebatten med eit par alvorsord all den tid den debatten for evig tid har brent seg inn i mitt bilet

Her er vakkert, og dei skryter av sin fiiiiine natur. Jada, vi er ikkje blinde, vi ser at det er pent her. Som aktivitet anbefaler Gaular kommune: smi di eiga steinøks! Vi er nemlig eit steinaldersamfunn. Internett er vi ikkje så glade i her, så du må klare deg utan, skjønar du. Vi maktar heller ikkje å få folk til å jobbe for oss. Telenor driver dank og mekker linjer ingen veit om, så smi deg ei steinøks mens du venter. Etter steinalderen kjem som kjent bronse og jernalder, så vi har ei stund igjen. Mellomalderen blir langt og mørk, og så kjem vi vel snart til industrialisert tid og år 2010. Men det tek tid, gitt. Kjære Gaular kommune. De er ubrukelige. Skjerpings, Senterparti-tullingar og andre bygdekarrikaturar, no må de snart begynne å levere kvalitet her. Steinøkshakking på kveldstid er ikkje noko morro i lengda. No seier Telenor at her finst internett. Det har det visst gjort ei stund. Dei hadde berre rota så masse med papira sine, og systema sine, og linjene sine, at dei var i