Her for ei veke sidan stod eg på Gardermoen. Bok!! Eg treng ei bok. Ut av hylla plukka eg Ave Eva av Edvard Hoem. Greit nok. Tjukk. Den held heile flyturen og eit par kveldar, eller fem. Dette er eigentleg ei slik bok som ein ikkje bør omtale. Då blir kanskje magien rundt romanen borte. For dette er fortelling i særklasse. Det er sjeldan ein les så gode, så godt gjennomførte intrikate handlingar, gjennomarbeida romanar. Ofte er det enkelt, lette historier. Det er langt mellom dei store forfattarane. Greit nok. Dei fleste skriv for innkjøpsordninga og ein gjennomsnittleg debutant sel rundt 250 bøker. Det er mindre lesarar enn eg får om eg publiserer her på min blogg. Kvifor då skrive bok? Uansett. Kunsten skal leve osv, vi skal ikkje gå inn på det her.. Berre eit lite spørsmål: kva er poenget med ei bok ingen les? Men tilbake til Ave Eva. Dette er ein slik storslått roman, eit episk drama alla Herbjørg Wassmos "Dina". Ave Eva er ein storslått roman. Den gjer inntrykk. Den