Eg fann på Sognebloggen denne artige kommentaren om damer i Sogn og Fjordane, skriven av Georg Arnestad. Eg gleder meg nesten til eg blir seksti år, like gamal som Arnestad, og har eit større overblikk. Av og til, når du er under tretti - kanskje det kjem seg når ein blir over tretti - føles det som om ein såvidt når opp over bordkanten kva oversikt over verden/ maten på bordet, angår. Eg føler av og til utstrekt frustrasjon over at eg ikkje forstår meir enn eg forstår, men eg gjer da mitt beste for å skjønne mest mulig. Og eg føler at det kjem seg, men på same tid. Eg har så mange ting eg vil ha sagt, men som eg ikkje klarer å sei fordi eg ikkje kan nok eller ikkje har nok tid til å sette meg inn i det godt nok, eller fordi eit eller anna. Men det kjem seg. I mellomtida får ein satse på å bli klokare, dag for dag. Eg gjer mitt beste, eller kanskje ikkje alltid, men det kjem seg uansett. Og så synest eg det er bra at Georg Arnestad kaller meg talentfull, men han rangerer iallefall to ...