Gå til hovedinnhold

Den korrekte debatteliten og den ukorrekte monster-Monsen

Fritt ord har jo lyktes i å skape debatt med si tildeling av prisen til Monsen, sjølv om Monsen er splitter pine og uttaler seg ganske hårreisende til tider (eg siterer).
Men jo meir ein disser dama, jo meir sympati får ho vel i sine miljøer, og jo sterkare står ho (og dei) på sitt. Svertekampanjer virker jo ofte mot sin hensikt, dessverre/ heldigvis alt ettersom korleis ein ser det. Og det er vel ingen hemmelighet at ho nok har ein god del støtte ute i det ganske land, sjølv om debatteliten (som er hellig enige om mangt og mykje og jaffal i stor grad om Monsen) meiner ho er eit lite unikum som kjem med nye synspunkter.
Men at bygdedyret / Monsen kjem til på offentlig debattarena, er ikjke nødvendigvis ein god grunn til å gi ho ein pris. PÅ den andre sida er det jo litt dumt, men slik er det vel, at kun ein liten krets deltek i dette ordskiftet og at store mengder mennesker (som dei som meiner som Monsen) ikkje deltek men driv på med sitt andre stader. Kvifor? Er dei ikkje intellektuelle nok for debattens dørvaktarar? Ikkje virkelighetsfjerne nok? etc..
Spørsmålet eg stiller meg, er om debattfolket i Oslo burde ta seg eit feltarbeid ute blant folk og sjekke ut kva desse faktisk meiner. DÅ hadde dei vel neppe gitt prisen til Monsen, all den tid ho representerer svært mange, mange fleire enn kultur- og medieeliten. Som vi veit har Frp stor oppslutning, langt større enn SV oa, Dei ville ha funne ut at Monsen er ei jævla mainstream dame, og så ville nokre andre gøyale folk fått prisen, debatteliten hadde vore sabla enige og vi kunne brukt denne dagen til å sitte ute og drekke pils på løkka heller enn å demonstrere, og norge hadde vore eit litt kjedeligare land der det skjedde akkurat like lite som ellers og dei som diskuterer kunne fortsatt å debattere forsiktig fram og tilbake om nyansene i sine egne små kommentarer basert på grunnfagspensum i retorikk, litteratur eller samfunnsgeografti for den del, og vi andre kunne tenkt at no må det snart skje noko gøy, men MOnsen vant aldri, akk ja nei, og vi var alle nøgde og levde ti år lenger uten hjerteinfarkt.
Hurra det er vår. Monsen er ein fin fin underholdningskanin i media, og Fritt Ord får tidenes pr. Det frie ord ser ut til å vere viktigare enn nokon gong. Debatt bør ikkje hindres av teoriveldet i byen. (Og eg er ikkje pro Monsen, eg er pro debatt).

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys