Gå til hovedinnhold

Difor blir eg ikkje bonde

Kronikken hos Aftenposten.

Du kan også lese langversjon av kronikken her. Her er det med internasjonale perspektiv.

Om du lurer på kvifor vi ikkje importerer kjøt frå Uganda, kan du også sjekke ut kva slags utfordringar Uganda står overfor i møte med EUs marknad.

Det tikker inn tilbakemeldingar, og kronikken er no delt av 3349 personar på Facebook. Talet stig stadig, og var tidlegare idag 3200. Dette er ei viktig sak, og det er svært mange som kjenner seg att i framstillinga. Nokre ønsker også å fornekte at dette er tilfelle, men det som er interessant å merke seg: virkelighetsbeskrivelsen har støtte i fagmiljø og i breie lag også ellers.

Eg har begynt og tenke på om ein bør ha eit manifest for ein ny landbruksretorikk. Om folket vil ha papp, lat dei få papp. Norske bønder har ikkje ansvar verken for å dyrke jorda, produsere mat eller halde kulturlandskapet ope så lenge dei ikkje kan heve ei skikkeleg løn. Det er på tide å fri folk frå retoriske og moralske lenker. Retorikk definerer virkeligheten. Difor må ein endre retorikken. Den heng nemleg ikkje saman med virkeligheten lenger. Det er ingen norske bønder som har noko ansvar for noko som helst så lenge dei ikkje får skikkelig betaling for jobben.

Det er på høg tid å gjenvinn rolla som a-borgarar i eigen stat.

Mange seier det er vanskeleg å få tak i meg, men kontaktinformasjon ligg til i venstre marg på denne bloggen, neders i spalta "om denne bloggen". Det er berre å ta kontakt.

-
Etiketter:

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre ...
Les mer

Faktafeil om eggproduksjon frå Matprat

Matprat påstår at levetid for høner er 70 veker. Dette er ein faktafeil. Deretter blir dei slakta og solgt som høns, skriv matprat. Dette er også ein faktafeil. Dei fleste høner blir gass  ihjel og etterpå brent.  Fakta er at verpehøner i industrielt verpehønshald blir slakta etter 70 veker. I naturen, eller om dei får sjansen, kan høner leve i opp mot ti år. Levetida er altså ganske mykje lenger enn matprats påståtte 70 veker. Slik Matprat framstiller det, kan det oppfattes som at høner blir slakta når deira levetid likevel er slutt. Dette er altså feil. Dei blir slakta lenge, lenge før. Verpehøner i industrielt fjørfehald har fått rugeeigenskapane sine bortavla. Dei kan altså ikkje formeire seg naturleg. Dei må rugast ut i rugemaskin. Høner i naturen ville lagt to tre fire kull med kyllingar per år, med rundt ti kyllingar i kvart. Det er ikkje naturleg for ei høne å verpe kvar dag, men gjennom avl har ein fått fram høner som verp seks egg i veka, og ein avlar...
Les mer

Med døden på jobb. Farlege dyresjukdommar, dramatiske følger.

  I følge FN er 75 prosent av patogenene (virus, bakterier, sopp) som har dukka opp siste tiåret, zoonosar, altså sjukdomar som smittar mellom dyr og menneske. Eg havna som veterinær høsten 2011 oppi det størte miltbrannsutbrotet i Sverige etter andre verdskrig. Miltbrann, eller Anthrax, er ein zoonose, det vil sei ein sjukdom som smittar frå dyr til menneske. Eg trakk på meg verneutstyr og masker, og gjekk inn mellom stinkande kadaver for å leite etter ukoagulert blod og mangel på likstivheit, to av kjenneteikna ved miltbrannsdaude dyr. Aguer og tarm er hakka ut av ravnar, det renn blod. I blodet kan det finnast dødelege sporar. Eg kan sjølv bli sjuk. Det er uhyggelig og kan faktisk vere livsfarleg.  Les om miltbrann i Norge. Under ein sermoni i Roma erklærte FN Rinderpest, eller kvegpest, som offisielt utrydda.   Kvegpest spreidde seg med kveg som vart frakta med militæret og via handel med levande dyr. Den industrielle revolusjonen med oppfinninga a...
Les mer