Gå til hovedinnhold

Kvifor ei rekke menn taper på kjønnsmarkedet: taparar har eksistert til alle tider, og dei eksisterer framleis. Kvinner/ likestilling kan ikkje ta skulda for det. Her: mine eigne erfaringar


I den siste tida har det gått ein debatt i norske medier, eg har ikkje fått med meg alt, men ein del. Og det går på kvinneforakt på nett, voldtekt som ein legitim reaksjon på likestilling og ein del anna idioti som at menn er dyr, og dermed må få te seg som dei dyra dei er.

Kikk på dette biletet. Kilde


Er det dette som er kvinners dominans over kjønnsmarkedet, at vi ikkje vil ha tapermenn? Just asking, for det er jo tapermennene som skrik opp om at likestilingen har gått for langt og at menn ikkje lenger kan tilby kvinner noko. Dette seier mest om avsendar og lite om mottakar. Looser-menn kan ikkje forvente seg å få ei bra dame, just face it.

No More Mr Nice Guy, skriv bloggaren BadKitty. Og det kan nok mange damer signere på. Eg tenkte ta opp tema her, for vi har, mange av oss, møtt Mr Nice Guy som er alt anna enn ein Nice Guy når det kjem til stykket. Eg skal dra nokre private eksempel.

BadKitty skriv om menn som viser henne interesse, ho avslår, dei hevner seg. For korleis kan ho turn down ein mann som er tilsynelatande bra? Ho må jo vere sprø. EG syns den bloggposten var svært god, for den treff spikern så det syng. Difor følger eg den opp her og skal dra tre eksempel på menn eg har møtt, skygga unna og fått kjeft av. For det er min feil at dei ikkje har sjans. Ikkje ein augneblink ser dei seg sjølv i det heile. Desse mennene meiner at kvinner har for mykje makt, og at dei sjølv kan te seg nett som dei vil og vi skal tolerere det. Dette er sånne menn som kaller kvinner for horer. Slike menn taper, og dei meiner, sjølvsagt, at likestilingen har gått for langt. Ikkje eit sekund ser dei seg i spegelen. Eg har møtt ei rekke veldig bra menn i mitt liv, kompisar, kollegaer etc, men eg har også møtt nokre tullingar, og det er desse som er omtalt her.

Mann 1: Er ein typisk Mr Nice Guy, veldig interessert i frøken V, men frøken V er ikkje det minste interessert og har ikkje skjønt at Mann 1 er interessert. Og kvifor har ho ikkje skjønt det? Jo, fordi klassiske Mr Nice Guys, som framstår som hyggelige og snille menn, ikkje alltid uttrykker sin interesse på ein slik måte at ein fatter at dei er interesserte. Dei mangler også ein del sosiale antenner, noko som i sin tur fører til at dei trur at det at du i det heile vil prate med dei, betyr at du er keen. Og så akselerer situasjonen. Mr Nice Guy uten sosiale antenner erklærer sin kjærlighet og får avslag på grått papir. Da forandrer Mr Nice Guy seg og blir sint. Kjempeforbanna, så forbanna at ein må ta beina på nakken og kome seg unna. For under overflaten er dette en Nice Guy som faker grei. Han er eigentleg ein idiot, ein reell idiot som ikkje tåler eit avslag og ikkje greier spele etter normale sosiale rolle. Han forblir single, men den som får kjeft, er frøken V. Frøken V er vanskelig, umulig å sjekke opp og har ei rekke mindre positive eigenskaper. Det er på grunn av frøken Vs forferdelege eigenskaper at Mann 1 ikkje har sjans. Han respekterer ikkje at ein velger sjølv kven ein vil vere ilag med. Han respekterer ikkje frøken V. Kvinner er eit helvete. Mann 1 går så langt at han slenger eit glas øl i trynet på frøken V på byn, slenger henne full i drit i alles påsyn og føler seg sikkert nøgd med seg sjølv. (For ordens skuld. Eg data aldri denne fyren, han trudde han data meg fordi vi drakk kaffe ved eit par anledningar).

Mann 2: Er ein Mr Nice Guy. Ganske kjekk, men V er ikkje interessert. Mann 2 tyr kjapt til anklager av typen: du er redd for forhold, redd for forpliktelser, ja til og med kukredd. Prippen, vanskelig, sannsynlegvis umulig å ha eit forhold til, iskald osv. Ja, med denne framgangsmåten har Mann 2 gjort det fullstendig umogeleg å like seg sjølv. Han får sjølvsagt avslag på grått papir, og blir sur. Så sur at han erklærer at frøken Viken er heilt på jordet. Han vil aldri meir snakke til frøken Viken. Det skal liksom vere ei straff, men for Frøken Viken føles det heilt greit. Kvinner er eit helvete, dei kontrollerer verden, samfunnet, ja til og med verdensrommet. Menn har ingenting dei skal ha sagt, seier Mann 2, for kvinner kontrollerer universet. Ikkje eit sekund tenker Mann 2 over korleis han sjølv ter seg. Skulda ligg hos dagens kvinner: jævla pripne, vanskelege og krevande. (For ordens skuld: eg data aldri denne mannen, men budde i nabolaget. Kva han trudde, veit eg ikkje heilt).

Mann 3: Er ein Mr Nice Guy og frøken V går nesten fem på, men stikker i tide. Alt skal skje no. Kan vi ikkje ha det litt moro? Frøken V er ikkje riktig vel bevart som ikkje liker Mann 3, for Mann 3 gjer alt han kan for Frøken V, inkludert sender henne tretti sms i timen for å forklare henne kva han tenker, men da har Frøken V avslørt Mann 3 som den idioten han er. Men Frøken V er vitterlig ei dame Mann 3 kunne tenke seg på trofehylla, berre synd ho ikkje føyer seg som eit blad i vinden etter Mann 3 sine vanvittige innfall. Ho stikker istaden. Synd Frøken V er så steinhard og står på krava. Ho er til og med så frekk at ho trekker seg frå ein avtale. Da er Frøken V ei jævla hore. For dagens kvinner er, ja vi ha sagt det før, eit helvete. Og Mann 3 kan ikkje forstå at Frøken V ikkje vil vere kompis med han, så hardt som han ha lagt seg i selen. Han har til og med spandert middag. No vil han ha penga tilbake. Ja, er det rart Mann 3 er single? Er det rart han kaller frøken V ei hore? Det må ho da tåle. Han blir trass alt så frustrert. Men nei, det tåler ikkje frøken V. Frøken V forakter menn av dette kaliberet. Det er ho ikkje aleine om. Difor er slike menn svært lite attraktive. Kanskje dei heller skal skaffe seg katt?

Mann 4: Sender massevis av mails til frøken V. Frøken V ber Mann 4 slutte. Da ber mann 4 frøken V dra til helvete.

Denne typen menn ter seg som idiotar, men kven er det som får skulda? Jo, dagens kvinner.

Let them loose. Denne typen oppførsel har ingenting med oss kvinner å gjere, og det må vi forstå. Det handlar fullt og heilt om menn utan sosiale antenner. Å bortforklare idiotmenns åtferd med at likestillingen har gått for langt, at dagens kvinner er umulige eller at menn er undertryk, er tøys. Vi må sei det som det er: taparar har eksistert til alle tider, og dei eksisterer framleis. Kvinner kan ikkje ta skulda for det.

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys