Er eg ein feministisk vrøvlar fordi eg setter grenser som eg krever at blir respektert? Nei. Det er det verste vrøvlet eg har hørt på lenge, og kven er det som i 2007 kan hevde at eg er ein feminstisk vrøvlar, og kvifor? Det må vere ein mann som verken forstår kva feminisme går ut på, eller korleis han skal behandle damene.
Damer krever respekt. Respekt for våre grenser, respekt for våre haldninger, mulighet til å agere i det offentlige rom utan å få mannssjåvenistiske menn etter oss. Dei treng ikkje sende drapstruslar for å gå over streken. Det held å sende uønska merksemd og kreve at vi skal svare. Og når vi så svarar, etter eks antall mail, at dette er uønska merksemd, så blir denne mannen forbanna. Og kvifor blir han det? Fordi han forventar vel at vi skal ta det som eit kompliment. Eit kompliment at ein desperat mann er etter oss? Det er faktisk ikkje eit kompliment. Det er meir, jaja, stakkars fyr, tenker eg. Er han ikkje gift?
For meg blir denne mannen ein stakkar. Ein stakkar som ikkje har forstått at damer er likestilt som menn, at damer kan vere like beintøffe som ein mann, at eg er ei ganske tøff dame som du ikkje kødder med og som heller ikkje går av veien for å feie menn i grøfta på min vei, som krever respekt av menn og kvinner, og som også blir respektert av menn og kvinner. Eg er nemlig ikkje van med menn som ikkje forstår at dei må forhalde seg til kvinner på ein real måte. Eg er ikkje van med mannssjåvinisme og eg har ikkje tenkt å venne meg til det.
Men det er dessverre mange kvinner som venner seg til det og som ikkje tørr bryte ut dersom dei havnar i forhold med menn som ikkje forstår kvar grensene går, som ikkje taklar verda rundt seg. som kjeftar og bråker, som slår og til slutt dreper. No forventar eg ikkje å bli drept av denne mail-mannen, men eg set likevel foten ned og eg skriver om det her i bloggen min fordi eg meiner det er ei sak. Det er ei sak når menn ikkje respekterer kvinners grenser og blir rykande forbanna når kvinner gir beskjed om at hey, her går grensa. Du har å respektere.
Vi skal ikkje måtte godta at menn blir rykande forbanna når vi krever respekt for våre grenser. Vi skal ikkje måtte forhalde oss til den slags. Eg har rapportert inn alla mail eg har motteke. Kvifor? Fordi eg har nulltoleranse for slik framferd. Fordi eg ved min nulltoleranse signaliserer at slik adferd finn vi oss ikkje i.
Heldigvis er langt frå alle menn slik. Eg er ingen mannehatar, tvert imot. Dei fleste menn er flotte personar. Eg kjenner mange.
Men altså. kvifor er det feministisk vrøvl når eg seier at eg vil ikkje ha noko av at plagsome politikere sender meg mail på privaten og blant anna seier dei har falle for meg og så ber meg ryke til helvete når eg seier at desse maila vil eg ikkje ha?
Fordi denne mannen stangar hovudet i taket? Han kan ikkje herse med meg. Eg har mediemakt og makt til å føkke opp det meste om han går for langt. Det veit han godt.
Er eg ein vrøvlar fordi eg ikkje gidder sitte og godta, og heller ikkje meiner eg skal godta, og fordi eg skriver at eg meiner slikt er uakseptabelt her på bloggen? Det blir for meg litt absurd. Dersom fyren er van med å få herje på som han vil med damene, er det på tide han får seg ein vekker. Gjerne ved å bli hersa litt med her på min blogg. Han er trass alt ikkje namngitt, iallefall ikkje enno.
Er eg vrøvlar fordi eg ikkje vil ha oppmerksomhet frå kven som helst?Fordi eg truar med å rapportere om upassande mail til min private mailboks, og fordi denne karen då vart livredd for å bli meld til politiet men likevel fortsatte å sende mail om at eg måtte dra til helvete fordi eg ikkje ville ha private mail fra han av denne typen?
Fordi eg ikkje vil ha kontakt med menn som ikkje klarer å omgås damer på ein ålreit måte?
Dersom dette er begrunnelsane, er det eit faresignal om at dette er ein mann som ikkje er i stand til å omgås kvinner. Ein mann som vi bør halde oss unna, dessverre. Det er synd at det finnast slike menn, men å fornekte det ville vere fatalt. Ein må ta fatt i problemet, og håpe på at denne typen haldningar forsvinn. Det vil nok ta tid, og mange menn kjempar nok ein desperat kamp om makt og oppmerksomhet mot kvinner som er langt flinkare og langt tøffare enn dei sjølv. For vi er mange, og vi er ofte ganske så tøffe. Ikkje alle menn tåler å få på pukkelen. Denne mannen her trudde eksempelvis at han kunne ha ein fin tone med meg etter at eg har bede han kutte ut. Kor naiv går det an å bli? Trur han at eg er så desperat etter merksemd? Der tek han drabelig feil. Heldigvis.
Ingen mann kan kreve noko som helst av meg mot min vilje.
Ikkje ein gong ein epost.
(innlegget har henta ein del inspirasjon frå ein kommentar til eit blogginnlegg to innlegg lenger nede i bloggen her)
Damer krever respekt. Respekt for våre grenser, respekt for våre haldninger, mulighet til å agere i det offentlige rom utan å få mannssjåvenistiske menn etter oss. Dei treng ikkje sende drapstruslar for å gå over streken. Det held å sende uønska merksemd og kreve at vi skal svare. Og når vi så svarar, etter eks antall mail, at dette er uønska merksemd, så blir denne mannen forbanna. Og kvifor blir han det? Fordi han forventar vel at vi skal ta det som eit kompliment. Eit kompliment at ein desperat mann er etter oss? Det er faktisk ikkje eit kompliment. Det er meir, jaja, stakkars fyr, tenker eg. Er han ikkje gift?
For meg blir denne mannen ein stakkar. Ein stakkar som ikkje har forstått at damer er likestilt som menn, at damer kan vere like beintøffe som ein mann, at eg er ei ganske tøff dame som du ikkje kødder med og som heller ikkje går av veien for å feie menn i grøfta på min vei, som krever respekt av menn og kvinner, og som også blir respektert av menn og kvinner. Eg er nemlig ikkje van med menn som ikkje forstår at dei må forhalde seg til kvinner på ein real måte. Eg er ikkje van med mannssjåvinisme og eg har ikkje tenkt å venne meg til det.
Men det er dessverre mange kvinner som venner seg til det og som ikkje tørr bryte ut dersom dei havnar i forhold med menn som ikkje forstår kvar grensene går, som ikkje taklar verda rundt seg. som kjeftar og bråker, som slår og til slutt dreper. No forventar eg ikkje å bli drept av denne mail-mannen, men eg set likevel foten ned og eg skriver om det her i bloggen min fordi eg meiner det er ei sak. Det er ei sak når menn ikkje respekterer kvinners grenser og blir rykande forbanna når kvinner gir beskjed om at hey, her går grensa. Du har å respektere.
Vi skal ikkje måtte godta at menn blir rykande forbanna når vi krever respekt for våre grenser. Vi skal ikkje måtte forhalde oss til den slags. Eg har rapportert inn alla mail eg har motteke. Kvifor? Fordi eg har nulltoleranse for slik framferd. Fordi eg ved min nulltoleranse signaliserer at slik adferd finn vi oss ikkje i.
Heldigvis er langt frå alle menn slik. Eg er ingen mannehatar, tvert imot. Dei fleste menn er flotte personar. Eg kjenner mange.
Men altså. kvifor er det feministisk vrøvl når eg seier at eg vil ikkje ha noko av at plagsome politikere sender meg mail på privaten og blant anna seier dei har falle for meg og så ber meg ryke til helvete når eg seier at desse maila vil eg ikkje ha?
Fordi denne mannen stangar hovudet i taket? Han kan ikkje herse med meg. Eg har mediemakt og makt til å føkke opp det meste om han går for langt. Det veit han godt.
Er eg ein vrøvlar fordi eg ikkje gidder sitte og godta, og heller ikkje meiner eg skal godta, og fordi eg skriver at eg meiner slikt er uakseptabelt her på bloggen? Det blir for meg litt absurd. Dersom fyren er van med å få herje på som han vil med damene, er det på tide han får seg ein vekker. Gjerne ved å bli hersa litt med her på min blogg. Han er trass alt ikkje namngitt, iallefall ikkje enno.
Er eg vrøvlar fordi eg ikkje vil ha oppmerksomhet frå kven som helst?Fordi eg truar med å rapportere om upassande mail til min private mailboks, og fordi denne karen då vart livredd for å bli meld til politiet men likevel fortsatte å sende mail om at eg måtte dra til helvete fordi eg ikkje ville ha private mail fra han av denne typen?
Fordi eg ikkje vil ha kontakt med menn som ikkje klarer å omgås damer på ein ålreit måte?
Dersom dette er begrunnelsane, er det eit faresignal om at dette er ein mann som ikkje er i stand til å omgås kvinner. Ein mann som vi bør halde oss unna, dessverre. Det er synd at det finnast slike menn, men å fornekte det ville vere fatalt. Ein må ta fatt i problemet, og håpe på at denne typen haldningar forsvinn. Det vil nok ta tid, og mange menn kjempar nok ein desperat kamp om makt og oppmerksomhet mot kvinner som er langt flinkare og langt tøffare enn dei sjølv. For vi er mange, og vi er ofte ganske så tøffe. Ikkje alle menn tåler å få på pukkelen. Denne mannen her trudde eksempelvis at han kunne ha ein fin tone med meg etter at eg har bede han kutte ut. Kor naiv går det an å bli? Trur han at eg er så desperat etter merksemd? Der tek han drabelig feil. Heldigvis.
Ingen mann kan kreve noko som helst av meg mot min vilje.
Ikkje ein gong ein epost.
(innlegget har henta ein del inspirasjon frå ein kommentar til eit blogginnlegg to innlegg lenger nede i bloggen her)