Eg er ein ukritisk fan av Varg Veum, og uansett kva Veum foretar seg, anten det er i bok- eller filmform, er eg begeistra. I dag var eg på kino og såg Falne engler. Det var absolutt verdt det, og sidan eg ikkje har lese boka, vart eg like skremt og overraska kvar gong ei ny dame vart tatt og hengt opp med renneløkka rundt halsen. Det høyrer med til historia at eg er ein av dei som rykker tilbake i setet, holder meg for øyra og tidvis også augene når eg er på kino.
Eg såg også den forrige Varg Veum-filmen, og var svært begeistra. Dessuten digga eg Dødens drabanter, Gunnar Staalesens siste bok. Handlinga var blant anna lagt til Førde, og til Dalsfjorden og Bygstad der eg kjem frå. Då blir det unektelig litt meir artig å lese, Staalesen kjenner området ned på detaljnivå.
Bergenstriologien 1900 Morgenrød, 1950 High Noon og 1999 Aftensang gjekk også rett heim hos meg, samt tusenvis av andre. Men på kriminelle dagar i Førde i 2006 sa Staalesen at han aldri meir skulle skrive ein historisk triologi. Det vart kort sagt for mykje detaljar og research, eg trur til tider det må ha vore ganske traumatisk å sitte og sjekke gjennom gamle aviser og vermeldingar for å kunne skrive riktig ver og temperatur klokka fire om ettermiddagen 4.oktober 1939 for eksempel. Også her er Varg Veum med, og hugsar eg ikkje heilt feil, vert han unfanga når mor hans er utru medan ho tek båten langs vestlandskysten.
Men tilbake til filmatiseringa av Falne Englar. Det er enno ganske rart av Varg snakkar bokmål, og Pia Tjelta i rolla som den andre "falne engelen", funka sjølv om eg vel kan bli litt lei av å sjå Tjelta på lerretet. Varg Veum-filmen skal liksom vere Varg Veum, og hos Gunnar Staalesen finn ein ikkje Pia Tjelta. Tjelta tok vekk litt av følelsen av at dette er "virkelig ein virkelig Varg Veum-film". Tjelta er jo unektelig klistra utover kvar einaste avisside året rundt. Og ho er ikkje med i nokon av bøkene til Staalesen om du skjønar meg.
Varg Veums nettside og Varg Veums verden.
Boka Falne Engler som no har blitt film.
Eg såg også den forrige Varg Veum-filmen, og var svært begeistra. Dessuten digga eg Dødens drabanter, Gunnar Staalesens siste bok. Handlinga var blant anna lagt til Førde, og til Dalsfjorden og Bygstad der eg kjem frå. Då blir det unektelig litt meir artig å lese, Staalesen kjenner området ned på detaljnivå.
Bergenstriologien 1900 Morgenrød, 1950 High Noon og 1999 Aftensang gjekk også rett heim hos meg, samt tusenvis av andre. Men på kriminelle dagar i Førde i 2006 sa Staalesen at han aldri meir skulle skrive ein historisk triologi. Det vart kort sagt for mykje detaljar og research, eg trur til tider det må ha vore ganske traumatisk å sitte og sjekke gjennom gamle aviser og vermeldingar for å kunne skrive riktig ver og temperatur klokka fire om ettermiddagen 4.oktober 1939 for eksempel. Også her er Varg Veum med, og hugsar eg ikkje heilt feil, vert han unfanga når mor hans er utru medan ho tek båten langs vestlandskysten.
Men tilbake til filmatiseringa av Falne Englar. Det er enno ganske rart av Varg snakkar bokmål, og Pia Tjelta i rolla som den andre "falne engelen", funka sjølv om eg vel kan bli litt lei av å sjå Tjelta på lerretet. Varg Veum-filmen skal liksom vere Varg Veum, og hos Gunnar Staalesen finn ein ikkje Pia Tjelta. Tjelta tok vekk litt av følelsen av at dette er "virkelig ein virkelig Varg Veum-film". Tjelta er jo unektelig klistra utover kvar einaste avisside året rundt. Og ho er ikkje med i nokon av bøkene til Staalesen om du skjønar meg.
Varg Veums nettside og Varg Veums verden.
Boka Falne Engler som no har blitt film.