Gå til hovedinnhold

Skal du spele inn skrekkfilm? Eg har det du treng

Mange skrekkfilmar brukar skrika frå påfugl for å få til ein uhyggeleg stemning, og du er skrekkeleg heldig. Eg har det du trenger: eg har to stk påfuglar som du kan få kjøpe.

Kva i alle dagar skal eg med påfugl, spør du no. Sånn bortsett frå å spele inn skrekkfilm. Folk veit lite om påfuglar, det er ikkje eit vanleg husdyr i Noreg, men eg slår herved eit slag for påfugl som selskapsdyr. Eg er veldig glad i fuglar, har hatt alle slags fuglar i mange år, og påfugl er ein definitiv favoritt. Dei er intelligente, svært interesserte i folk og likar seg helst i nærleiken av deg. Med andre ord som ein hund med stjert. Sit du ute og solar deg, kan du vere sikker på at påfuglen sit og solar seg eit par meter frå deg. Sit du ute og les, sit påfuglen like ved, og om du et, sit han omtrent på fanget ditt. Om du les høgt for den, begynner den å blande seg inn så det er ikkje så lurt.

Du tenker kanskje at det er dårleg reklame for påfugl å fortelle at dei skrik så høgt at dei passar på film, men dette er definitivt noko du bør du vite FØR du får deg påfugl, ikkje etter at naboen har skote på deg i filler med hagle og meldt deg til politiet på grunn av skrekkfilmhyl frå hagen din i seine kveldstimar. Uansett, den skriker kun av og til, ikkje heile tida, og kun deler av året. Om natta er den stort sett stille.

Om natta sit dei høgt oppe i eit tre heile sommaren, om vinteren er dei inne, men dei har ingen problem med minusgrader og snø. Einaste er at dei kan sette seg fast i djup snø. Då er det på med skia og ut og hente dei. Dei lever i mange år, over ti, og stikk aldri av lenger enn femti meter frå huset med mindre du får over hundre gjester på same tid, men dei kjem tilbake innan ei veke. Det er berre å etterlyse dei på radioen.

påfugl

Desse to som er til salgs, på biletet over, er 10 månader gamle. Dei likar musikk, bilar og god mat, akkurat som deg. Vil DU kjøpe dei, kan du kontakte meg. Dei kan ikkje brukast til slangemat, du må ha uteareal og hus til dei om vinteren. Dei er svært glade i blå bilar, eg aner ikkje kvifor, og set seg på panseret av alt som liknar bil, så du bør ha mulighet til å parkere eit stykke frå påfuglen sitt område, dvs ca femti meter frå huset til fuglen. Den er ikkje veldig langreist og flyg like dårleg som deg.

Biletet under viser pappa påfugl. Han er ikkje til salgs.

påfugl

Dette er eit dyr med svært mykje personlighet sjølv om ein kanskje tenker at ein fugl kun er ein fugl. Mine første påfuglar kom i ein kasse frå Stavanger. Eg var tolv år og ringte til oppdrettern og spurte korleis ein har påfugl, eg hadde aldri hatt påfugl før. Han sa eg skulle få kjøpe dei, og sa at om dei fekk kyllingar, måtte kyllingane kun få kokte egg første veka. Påfuglkyllingar er ikkje noko ein skaffar seg kun for moro. Dei er små, har altfor langt nebb og kan dette utfor ting. Dessutan veks dei skrekkeleg tregt og ser ut som små øgler i mange veker.

Fugl er dessutan ein nolevande dinosaur, og når påfuglane strekker hals så fjøra på halsen står rett ut, ser dei ut som ein stor mark, eller støvsugarslange. Eg såg ein film om dinosaurar på Museum of Natural History i NY og det var som å sjå påfuglar i ørkensand.

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys