skriv min gode kamerat Gali på Kunstkritikk.no.
Her kjem mi vurdering av Katja Høst, «Det annet kjønn», Fotogalleriet, 5. – 29. mars 2009.
Politisk korrekt videokunst om kjønn og sånt som ikkje krev anna av deg enn ein middels sterk vilje til å drikke gratis vin.
Eg har kike på denne utstillinga, og det mest fasinerande var klippa som gjekk i bakgrunnen av samtalen mellom kvinnene. Klippa viste ei ganske bestemt og egenrådig dame som kjeda seg skakk ilag med type etter type. Den eine typen ville berre pusse på båten sin heile tida, og gadd aldri finne på noko artig. Den andre typen ville berre snakke om seg sjølv og rette på slipset sitt heile tida, og var ein forfengelig og kjedelig fjott. Ho dumpa begge to. Eg trur faktisk ho klarte å dumpe enda ein fyr, men det fekk eg ikkje heilt med meg. I samtale med ei venninne på slutten seier venninna: "Du må finne deg ein kar som ikkje er redd deg." Så rir dei bort, ho og venninna, og ut av skogen kjem to menn ridande på kvar sin hest, kva no enn dette måtte bety. Happy ending, og kva er happy ending?
På same tid høyrer vi ein samtale mellom nokre kvinner i bakgrunnen. Kvinnene befinn seg i 2009, og dei snakkar om kvinner og menn og roller og sånt. At eg ikkje hugsar eit ord av kva dei sa, seier vel litt om kor interessant og nyvinnande dette var. Høst er atter ein kunstner som klarer å lage lett underholdning ut av kvinner, menn og feminisme og sånt. Treng vi det, eller tjener det berre vår lyst til å drikke gratis pils og vin på vernissage? Det er nok mest det siste, og så er det litt gøy å kikke på noko som ein er enig i og som ein veit mykje om frå før, litt politisk korrekt videokunst utpå ettermiddagen krever heller ingen store tankesprang og ein kan lene seg tilbake og berre kikke på snuttane.
Dette er lett underholdning for dei innvidde. Norsk debatt kva feminisme og kjønnsroller angår, held seg stabilt stand by underholdningsnivå, både i kunsten og i mediene. Lett å fordøye, lett å gløyme.
Her kjem mi vurdering av Katja Høst, «Det annet kjønn», Fotogalleriet, 5. – 29. mars 2009.
Politisk korrekt videokunst om kjønn og sånt som ikkje krev anna av deg enn ein middels sterk vilje til å drikke gratis vin.
Eg har kike på denne utstillinga, og det mest fasinerande var klippa som gjekk i bakgrunnen av samtalen mellom kvinnene. Klippa viste ei ganske bestemt og egenrådig dame som kjeda seg skakk ilag med type etter type. Den eine typen ville berre pusse på båten sin heile tida, og gadd aldri finne på noko artig. Den andre typen ville berre snakke om seg sjølv og rette på slipset sitt heile tida, og var ein forfengelig og kjedelig fjott. Ho dumpa begge to. Eg trur faktisk ho klarte å dumpe enda ein fyr, men det fekk eg ikkje heilt med meg. I samtale med ei venninne på slutten seier venninna: "Du må finne deg ein kar som ikkje er redd deg." Så rir dei bort, ho og venninna, og ut av skogen kjem to menn ridande på kvar sin hest, kva no enn dette måtte bety. Happy ending, og kva er happy ending?
På same tid høyrer vi ein samtale mellom nokre kvinner i bakgrunnen. Kvinnene befinn seg i 2009, og dei snakkar om kvinner og menn og roller og sånt. At eg ikkje hugsar eit ord av kva dei sa, seier vel litt om kor interessant og nyvinnande dette var. Høst er atter ein kunstner som klarer å lage lett underholdning ut av kvinner, menn og feminisme og sånt. Treng vi det, eller tjener det berre vår lyst til å drikke gratis pils og vin på vernissage? Det er nok mest det siste, og så er det litt gøy å kikke på noko som ein er enig i og som ein veit mykje om frå før, litt politisk korrekt videokunst utpå ettermiddagen krever heller ingen store tankesprang og ein kan lene seg tilbake og berre kikke på snuttane.
Dette er lett underholdning for dei innvidde. Norsk debatt kva feminisme og kjønnsroller angår, held seg stabilt stand by underholdningsnivå, både i kunsten og i mediene. Lett å fordøye, lett å gløyme.