Eg var så gudsjammerlig heldig å avlegge ein skamlett muntlig eksamen ein gong i tida. Eg var på denne eksamenen så grusomt heldig at eg trakk eit tema eg ikkje hadde lese eit ord om, så eg sat å stava og svarte så godt eg klarte. Etterkvart begynte eg å bli ganske sinna på eksamintor. Ho sat å kvessa og spurte og maste om ting og detaljer som eg openbart ikkje kunne svare på. Kva var poenget? Det var som å snakke kinesisk til ein person som ikkje forstår kinesisk. Ja, det var ganske ille og eg vart sintare og sintare. Satte kvitauget i eksaminator og tenkte "Kjør på! Vil du sloss så kan vi gjerne sloss." Etterkvart klarte eg å trakke utpå og fornærme både sensor og eksaminator med ein fleipete kommentar om byråkrater. Denne kommentaren traff begge desse strenge kontorrottene midt i sjela, og sjølv om eg ettertrykkelig forklarte at dette var ein dårlig spøk frå mi side, var skaden alt gjort og inntrykket uopprettelig. Karakteren ramla nedover skalaen.
Eg gjekk frå eksamen, rimelig sinna. Sinna på meg sjølv og alle og alt som hadde klart å drite seg så loddrett ut på eksamen. Etterpå kom eg tilbake for å få karakteren, og trur du ikkje dei to snurtsnippene av nokre surpeiser brukte god til på å forklare meg mitt uansvarlig låge kunnskapsnivå på eksamen med strekmunner og stikkeauger. Og eg spurte om kva som trakk opp, og kva som trakk ned, og om min spøk hadde fått alvorlige konsekvenser. Det hadde den visst. Eg visste beint fram manglande forståelse for vitenskapen, fekk eg høyre. Jaha, tenkte eg. Dette var då voldsomt. I tillegg lirte dei av seg ein del påstander og frekkheter som rett og slett ikkje er særlig pedagogisk når ein skal begrunne ein karakter på saklig vis. Eg sa kva eg meinte om slik tiltale av studentar, og dei vart visst paff.
Enkelte er vel vane med å få høvle over kvar einaste student med beltevogn, men eg er nokre år i systemet kraftig skit lei arrogante akademikere og undervisere som set si ære i å være kjekkaser på andres bekostning. Sensor marsjerte avstad utan å snu seg, tydelig forkvakla over at slike frekkaser som meg fekk gå lause, og eksaminator såg byråkratisk på meg med gråmus-blikket sitt. Eg tok meg ein dusj og tenkte at ein skulle pina deg gi dei undervisarane ein på tryne litt oftare. Det hadde vore litt gøy. Det er berre eit problem: dei har meir makt enn deg.
Knurr
Eg gjekk frå eksamen, rimelig sinna. Sinna på meg sjølv og alle og alt som hadde klart å drite seg så loddrett ut på eksamen. Etterpå kom eg tilbake for å få karakteren, og trur du ikkje dei to snurtsnippene av nokre surpeiser brukte god til på å forklare meg mitt uansvarlig låge kunnskapsnivå på eksamen med strekmunner og stikkeauger. Og eg spurte om kva som trakk opp, og kva som trakk ned, og om min spøk hadde fått alvorlige konsekvenser. Det hadde den visst. Eg visste beint fram manglande forståelse for vitenskapen, fekk eg høyre. Jaha, tenkte eg. Dette var då voldsomt. I tillegg lirte dei av seg ein del påstander og frekkheter som rett og slett ikkje er særlig pedagogisk når ein skal begrunne ein karakter på saklig vis. Eg sa kva eg meinte om slik tiltale av studentar, og dei vart visst paff.
Enkelte er vel vane med å få høvle over kvar einaste student med beltevogn, men eg er nokre år i systemet kraftig skit lei arrogante akademikere og undervisere som set si ære i å være kjekkaser på andres bekostning. Sensor marsjerte avstad utan å snu seg, tydelig forkvakla over at slike frekkaser som meg fekk gå lause, og eksaminator såg byråkratisk på meg med gråmus-blikket sitt. Eg tok meg ein dusj og tenkte at ein skulle pina deg gi dei undervisarane ein på tryne litt oftare. Det hadde vore litt gøy. Det er berre eit problem: dei har meir makt enn deg.
Knurr