Gå til hovedinnhold

Feminister som vedheng

Hvem skaper vår tids bilde av kjønn? Iallfall ikke feministene.

Feminister som vedheng, leserbrev i dagens Aftenposten.

Det er sjølvsagt mange som er uenige med meg, men det er også svært mange enige, og det interessante er at dei enige befinn seg politisk til venstre. Dette er ikkje uventa all den tid synspunkta eg her hevdar ikkje er noko eg fann på i farten, men meiningar som i sterk grad er tilstades i gitte miljøer.

@knutolavåmås svært mykje positiv respons på dagens innlegg. frå venstresida. ikkje overraskande.mange meiner at her trengs en real makeover http://twitter.com/anneviken

Enkelte etterlyser fleire eksempel, men påstandane mine i leserbrevet står for seg sjølv for den som har fulgt litt med på feministers retorikk siste åra. Sjølvsagt kunne ein vist til fleire eksempel.

Det som hadde vore interessant var om ein makta ta opp tråden. Innlegget mitt er ikkje tatt ut av lufta. Det er eit resultat av oppfatninger over tid, samt samtaler med mangt og mange, pluss avisinnlegg etc. Det er på tide å kikke seg sjølv i speilet, i fullprofil. Dette trur eg få feminister gjer, og difor finst der god grunn for eit slikt innlegg.

RIP skyggeredd feminisme, samt ja til ein konstruktiv debatt.

Dagens beste spørsmål: Hvorfor så redde og snevre, feminister? http://twitter.com/#replies

Fakta om dette innlegget: Mine referanser for synspunkter: eit breidt spekter av folk frå hovedsaklig venstresida: journalister, feminister, politisk, media. Dette er godt underbygd av mange, mange kilder, og til sammen utgjer dette eit bakteppe som glatt forsvarer eit slikt innlegg. Min empiri er journalistisk, og den held godt vatn. Kildene er gode.

Meg: som ein som kom heilt utanfrå det feministiske miljøet og til Oslo, har det frå starten vore ganske tydelig at ein ikkje liker, eller ønsker eit outsiderblikk, men helst sitt eige. Dette er ikkje i lengda noko å flyte på. Men mange som har vore i miljøet lenge, mangler perspektiv. Dette er svært tydelig, og lite fruktbart.

Om ein ikkje vil ta innover seg andre fakta enn dei ein sjølv liker eller sjølv meiner er korrekte, begår ein seg sjølv ei bjørnetjeneste. Dette er i lengda ein suicidal taktikk.

Til slutt vil eg sei at eg syns det er veldig gøy å sjå at fleire folk har posta innlegget på twitter og facebook, samt uttrykt enighet. Engasjerande tema med andre ord. Gøy.
Etiketter:

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre ...
Les mer

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl...
Les mer

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys...
Les mer