"The Female Brain" og "Why is sex fun?"

Radiorakel idag kl 16.00 fm 99,3: Anne og Sigrid i studio:

Jared Diamond: Why is sex fun? The evolution of human sexuality.

Sex = farlig: vi kan bli overfalt.

Kvifor kvinner har skjult eggløysing i motsetning til ei rekke andre arter

Kvifor kvinner har lyst på sex gjennom heile syklus: daddy stay home

(hold han tilfreds kvar gong han har lyst, og han vil bli hos deg)

Kvifor menn går på jakt:

kva slags mann er best for kvinna (stabil mattilførsel frå ein sanker vs ineffektiv og usikker mattilførsel frå ein jeger). Kvifor ein mann gjer det best som show off, mens kvinna gjer det best med ein provider.

Sikkerhet vs status. Kvifor damer dater bad guys.

---------------------------------

"The Female Brain" av Louanne Brizendine (2007) er ei bok som skal guide deg gjennom kvinners nevropsykologi og hormonsykluser, og korleis desse gir opphav til ulike epokar i ei kvinnes liv. Samt kvifor kvinner er ulike frå menn. Ein slags bruksanvisning på kvifor vi oppfører oss som vi gjer: kvifor vi shopper, gifter oss, er utro.

Den massive nevrologisk effekten ei kvinnes hormon har gjennom ulike stadier i livssyklusen former hennes ønsker, verdiar og heile hennar perspektiv på tilværelsen.

Hormoner har så stor innflytelse at de skaper hele kvinnens virkelighetsoppfatning.

Alle desse funksjonane vi kvinner er utstyrt med, er utvikla av våre evolusjonsmessig mest overlevelsesdyktige formødre for at vi skal oppnå genetisk suksess. Vi er kort sagt overstyrt av genene våre, og våre gener er tilpassa eit samfunn på steinaldernivå.

Våre reaksjonar og handlingsmønster er tilpassa forsvar mot fysiske farer og livstruende situasjoner.

Vi har fortsatt denne steinalderhjernen inni våre kranier.

Biologiske instinkter er nøkkelen til å forstå korleis vi reagerer og oppfører oss. Blant anna kvifor vi kvinner tenker på sex maks ein gong om dagen, mens menn tenker på det heile tida.

-kvifor kvinner har fleire venninner

- kvifor kvinner vel omsorgsyrker,

-kvifor kvinner er betre til å lese ansikt

-kvinners hjerner vil sende dei rett i fanget på ein mann

-menn liker kvinner som er sunne og pene = fruktbare kvinner

-trofasthet eller monogami hos menn er arvelig: dei har lenger gener. Dette kan du sjekke ved gentest i framtida?? så finn du ut om dette er ein mann å satse på

Symmetriske menn har betre gener, er betre i senga, men er minst trofaste.

PROBLEM: vi veit ikkje noko om korleis sosialt samkvem i steinalderen foregjekk. Teoriane er ergo bygd på hypoteser, ikkje på eksakt kunnskap. Mykje av dette er ergo svært spekulative påstander.

At kvinner som deltok i større sosiale grupper i steinalderen hadde større sjanse til å ale opp levande barn enn kvinner utan denne gruppetilhørigheten, er eit eksempel på ei hypotese.

Teoriane forfattaren bygger på steinalder-organiserte samfunn, minner mest av alt om gruppedynamikk og flokkdynamikk henta frå dyreriket. Mange av eksempla og modellane er henta frå fugleriket og overført direkte til menneske.

Er evolusjonspsykologien bullshit? Den framstår i stor grad som teoretiske forklaringar på kvifor gamle kjønnsrollemønster er det naturlige for menneska og talar på mange måtar feminismen midt i mot. Den bortforklarer også strukturelle problemer: lønnsforskjeller, kvinner og menn i ulike yrker, slankepress som eit resultat av reklam etc. Som naturviter er den vanskelig å ta heilt på alvor. Det er for mange ting som ikkje stemmer, som framstår spekulativt og som openbart er umulig å etterprøve.

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre

Les mer

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl

Les mer

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys

Les mer

Søk i denne bloggen