Gå til hovedinnhold

Sanningar må av og til seiast,

Les Georg Arnestad sitt Førde-innlegg.

Eg siterer direkte:

Vel tre år seinare står altså Anne Viken, frå noksagtkommunen Gaular som Eli Bjørhusdal har formulert det, fram i fri dressur. Frittalande, uredd, ukonvensjonell, språkleg uelegant; ho skriv mest berre store bokstavar. Og Anne Viken vart heldigvis ikkje eit eingongsfenomen. Vi vert ikkje kvitt henne. Frå sin utkikksstad i Oslo har ho gitt høg lyd frå seg mange gonger. Ho har sett dagsorden for fleire debattar. Ho har fråkjent dei feige lokalavisene våre all ære. Det førte til ein stor debatt landet over. Ho har slakta imagepreget vårt. Utfordra nynorskingane og fått alle nynorskmoralistane på nakken. Gitt Sogn og Fjordane spalteplass omtale i Klassekampen, Aftenposten og BT. Blogga frå fjøsen heime i Bygstad. Skjelt ut miljøvernarane våre. Og no sist i BT i dag: erklært SogFj som bananrepublikk. Anne har utfordra mange. Ho brukar svært sterke og fargerike ord, og peikar ofte på det negative ved SogFj. Taparfylke. Folkeflukt. Folk flyttar som piska skinn frå Sogn og Fjordane. Uland. Koloni. Sorry, Anne. Det er ikkje på denne måten du skriv jobbsøknader i ”trivselsfylket”. Til nød kan du få deg ein anonym og taus dyrlegejobb.


Eg vil likevel anbefale å lese dagens Firda-sak med eit edru sinn, samt sjekke ut min blogg for å sjå kva som faktisk blei sagt. Saka i Firda er nemlig svært spissa. Sjølv om alle sitatene er så sanne som dei er sagt, er dei tatt ut av kontekst.

Bloggen er her.

Les også kronikken min om krisepakkar til Sogn og Fjordane som stod i Bergens Tidende.

Og sidan vi idag er på tabloidkjøret:

Å brenne litt bunader, reint fysisk, hadde også faktisk vore moro. Det skal eg seriøst vurdere, sjølv om det i første omgang, og fortsatt per idag, er meint som eit ordspel. Folk forstår jo uansett ikkje dette ordspelet, dei tek det bokstavleg.

Ein stakk er no ein gong erstattelig.
Etiketter:

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre ...
Les mer

Faktafeil om eggproduksjon frå Matprat

Matprat påstår at levetid for høner er 70 veker. Dette er ein faktafeil. Deretter blir dei slakta og solgt som høns, skriv matprat. Dette er også ein faktafeil. Dei fleste høner blir gass  ihjel og etterpå brent.  Fakta er at verpehøner i industrielt verpehønshald blir slakta etter 70 veker. I naturen, eller om dei får sjansen, kan høner leve i opp mot ti år. Levetida er altså ganske mykje lenger enn matprats påståtte 70 veker. Slik Matprat framstiller det, kan det oppfattes som at høner blir slakta når deira levetid likevel er slutt. Dette er altså feil. Dei blir slakta lenge, lenge før. Verpehøner i industrielt fjørfehald har fått rugeeigenskapane sine bortavla. Dei kan altså ikkje formeire seg naturleg. Dei må rugast ut i rugemaskin. Høner i naturen ville lagt to tre fire kull med kyllingar per år, med rundt ti kyllingar i kvart. Det er ikkje naturleg for ei høne å verpe kvar dag, men gjennom avl har ein fått fram høner som verp seks egg i veka, og ein avlar...
Les mer

Med døden på jobb. Farlege dyresjukdommar, dramatiske følger.

  I følge FN er 75 prosent av patogenene (virus, bakterier, sopp) som har dukka opp siste tiåret, zoonosar, altså sjukdomar som smittar mellom dyr og menneske. Eg havna som veterinær høsten 2011 oppi det størte miltbrannsutbrotet i Sverige etter andre verdskrig. Miltbrann, eller Anthrax, er ein zoonose, det vil sei ein sjukdom som smittar frå dyr til menneske. Eg trakk på meg verneutstyr og masker, og gjekk inn mellom stinkande kadaver for å leite etter ukoagulert blod og mangel på likstivheit, to av kjenneteikna ved miltbrannsdaude dyr. Aguer og tarm er hakka ut av ravnar, det renn blod. I blodet kan det finnast dødelege sporar. Eg kan sjølv bli sjuk. Det er uhyggelig og kan faktisk vere livsfarleg.  Les om miltbrann i Norge. Under ein sermoni i Roma erklærte FN Rinderpest, eller kvegpest, som offisielt utrydda.   Kvegpest spreidde seg med kveg som vart frakta med militæret og via handel med levande dyr. Den industrielle revolusjonen med oppfinninga a...
Les mer