Gå til hovedinnhold

Kva i h*** er poenget med å kaste ut folk frå Hausmannsgate 42?

What the f... is going on.. Oslo kommune møter opp klokka seks om morgonen, utan forvarsel, og kastar ut folk. Dei får knapt ta med seg ein einaste eigendel.

Oslo må ha plass til slike stader . Det er berre tragisk med denne utkastelsen. Support! Det var pinlig å vere der og sjå politiet som stod der og briska seg med dei patetiske skjolada sine medan betongbilen stod og murte igjen vindua i Hausmannsgate. Er det eit så stort problem for firkantkommunen Oslo å ha litt husokkupantar og byøkologi og den slags? Måååå dei renske byen for alle som ikkje er like kvitlakka som dei sjølv ønsker å vere? Hausmaniagardane har eit levande miljø og masse bra folk. Eg syns det var både pinlig og patetisk å vere vitne til politi, brannmenn og den der jævla sementbilen som stod og murte att vindu: alle opningar skal murast igjen med sement.

Jada. For det er sikkert demokratisk. Så får vi litt patetiske blankskurte studentboliger her. Sikkert gøy. Kva med alle dei studentane som bur her som no er kasta ut? Nei, vi skal ha strøkne, kvite, hundre prosent firkanta boliger, dønn kjedlig bakgård med dum gullfisk og litt sånn der breiband og kanskje lysegrønne dører. Det blir så tøft atte. Atter ein uoriginal bygård i Oslo firkantby.

Greit nok. Ein kan sei at å aksjonere slik som dette ikkje løyser problemet, men når ein alt er kasta ut, er det vel lite igjen å tape, og eit bål i eit veikryss er også ei form for ytring. Det var ikkje så ville tilstander der nede som det VG og Blabladet forsøker å få oss til å tru. Det var litt smell smell og nokre overoppkava poliser som gjekk rundt å ropte "Dette er ei melding frå politiet. For deres egen sikkerhet, trekk dere tilbake".

Og så brukte dei litt tåregass. Den fekk eg by the way langt nedi halsen, og eg var berre tilfeldigvis der for å møte ein kompis på Taxi Take Away. Dit kom vi aldri. Heile kvartalet var avstengt på grunn av desse "farlige" husokkupantane".

Jada. Oslo kommune: god betring. Dette er både skammelig, flaut og patetisk. SKJERPINGS!

.

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys