Gå til hovedinnhold

Rart å lese om seg sjølv

Det er dødsrart å lese om seg sjølv i avisa (helgas portrett i Nationen, eller kommentarar i Firda som analyserer mitt hovud for den del). Eg skjønar aldri heilt greia med at dette skal vere så interessant, og blir alltid like fasinert av at det er så interessant å skrive om MEG.

Men, det er ikkje meg dei skriv om. Det er fenomenet, ideen AV.

Lat oss ta ein side kick: idag las eg om Norges mest leste bloggar i Dagbladet Magasinet. Ho har 70 000 treff på sin blogg per dag og slår knock out på tv2.no i antal treff. Det er godt gjort. Ho er berre 14 år. Men det er ikkje overraskande. Dei mest lesne bloggane i dag er fjortisbloggar.

Men kva har ho å melde? Det handlar om kler og sminke for det meste. Men det at ho har lite å melde er ikkje interessant i seg sjølv. Det interessante er fenomenet "Norges mest leste blogg": korleis får ho det til? Korleis er det å vere dette fenomenet? Korleis funker det? and so on. Eg vil sjå bilde av ho, lese om ho, vite kva ho driver med, ha detaljer til å bygge myten om henne: ja ho er slik eg trudde. Armband som klirrar, wiiiiiii, sånne kler..

Auraen rundt, illusjonen, ideen om denne bloggaren: myten som gir enda fleire treff på bloggen hennar. Merkevaren om du vil. Det er den som er greia med Norges mest leste blogg. Det er ikkje bloggaren i seg sjølv.

Så det er kanskje slik med meg også, sjølv om eg ikkje vil sammenligne meg med ho forøvrig. Ho slår fenomentalt knock out på denne bloggen i antal treff, og vi opererer i to forskjellige verdener.

Men mitt poeng er: det er ikkje personen bak meiningane som er interessant, men fenomenet personen skaper. Ei slags greie som ikkje er denne personen in person, men fenomenet vedkommande skaper.


hihi

..
Etiketter:

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre ...
Les mer

Faktafeil om eggproduksjon frå Matprat

Matprat påstår at levetid for høner er 70 veker. Dette er ein faktafeil. Deretter blir dei slakta og solgt som høns, skriv matprat. Dette er også ein faktafeil. Dei fleste høner blir gass  ihjel og etterpå brent.  Fakta er at verpehøner i industrielt verpehønshald blir slakta etter 70 veker. I naturen, eller om dei får sjansen, kan høner leve i opp mot ti år. Levetida er altså ganske mykje lenger enn matprats påståtte 70 veker. Slik Matprat framstiller det, kan det oppfattes som at høner blir slakta når deira levetid likevel er slutt. Dette er altså feil. Dei blir slakta lenge, lenge før. Verpehøner i industrielt fjørfehald har fått rugeeigenskapane sine bortavla. Dei kan altså ikkje formeire seg naturleg. Dei må rugast ut i rugemaskin. Høner i naturen ville lagt to tre fire kull med kyllingar per år, med rundt ti kyllingar i kvart. Det er ikkje naturleg for ei høne å verpe kvar dag, men gjennom avl har ein fått fram høner som verp seks egg i veka, og ein avlar...
Les mer

Med døden på jobb. Farlege dyresjukdommar, dramatiske følger.

  I følge FN er 75 prosent av patogenene (virus, bakterier, sopp) som har dukka opp siste tiåret, zoonosar, altså sjukdomar som smittar mellom dyr og menneske. Eg havna som veterinær høsten 2011 oppi det størte miltbrannsutbrotet i Sverige etter andre verdskrig. Miltbrann, eller Anthrax, er ein zoonose, det vil sei ein sjukdom som smittar frå dyr til menneske. Eg trakk på meg verneutstyr og masker, og gjekk inn mellom stinkande kadaver for å leite etter ukoagulert blod og mangel på likstivheit, to av kjenneteikna ved miltbrannsdaude dyr. Aguer og tarm er hakka ut av ravnar, det renn blod. I blodet kan det finnast dødelege sporar. Eg kan sjølv bli sjuk. Det er uhyggelig og kan faktisk vere livsfarleg.  Les om miltbrann i Norge. Under ein sermoni i Roma erklærte FN Rinderpest, eller kvegpest, som offisielt utrydda.   Kvegpest spreidde seg med kveg som vart frakta med militæret og via handel med levande dyr. Den industrielle revolusjonen med oppfinninga a...
Les mer