Dette innlegget er ein fortsettelse på debattråden som ligg her, men fordi eg rett og slett har blitt litt skeptisk til Firda etter saka i januar, vil eg ikkje skrive på Fjordaglimt i den tråden meir enn littegranne.
Å debattere her ( i SFJ/Firda) føles som å dunke skallen i stein. Dette seier eg ikkje for å slakte Firda, men fordi dette er den følelsen ein får etter feks den saka i januar der eg vart smelt utover framsida med krigstypar ute av alle kontekstar. Då er det er langt kjekkare å vere med på konferanser og den slags der ein saklig og skikkelig kan føre ordet og ta del i dialog, enn å bli spissa til døde på framsida.
MEN der er eit men: konferanser går for lukka dører med høge honorarer, og er slik sett udemokratiske og folk får ikkje delta der beslutninger fattes og strategier legger og nettverk bygges. Men slik blir det når mediene fucker debatter med stålrør i ræva, og lager saker som den saka vi såg med meg i januar. For sjølv om utspelet var monstertøft, saka kongelig i glas og rammer på veggen, så ødelegg slike oppslag for debatten. Og det var debatt vi hadde hatt behov for, heller enn ei klin tabloid sak som fører til at debatten går ut av det offentlige og ut i det private, sedimenterer prosesser bak lukka dører og gjer at debatt blir totalt umulig med mindre ein vil ha eit tabloid freakshow, noko eg har vekslande synspunkt på verdien av. Eg har veksla mellom fleire syn på saka i Firda i januar:
a) saka i januar burde eg venta meg, gitt sitatene, ergo må eg også tåle den. Det gjer eg også. Det betyr derimot ikkje at eg liker den. Der er mange måtar å sjå dette på: 1) som ei vill og kul tabloid sak: slik funkar den. 2) som debattoppspark: slik funkar den ikkje så godt pga den er så ekstrem.
b) ein treng ikkje tenke at saka var konstruktiv, sjølv om den var sensasjonell i framstilling. Eg kjem til å skryte av denne framsida og denne saka, men den er ikkje god for debatten. Den er derimot god som ei historie i ettertid, og det gjekk ein god faen i meg etter det oppslaget. Ein må visst forhalde seg til så masse piss der ute frå så mange tullete aktørar at då kan eg like godt banke på sjølv også, som før;)
c) ein kan leve med og forhalde seg til media, men ein kan også tenke det ein vil om medienes framferd. Ikkje alt liker eg å vere gjenstand for sjølv, sjølv om eg ser den tabloide verdien. Dette handler om å kunne sjå fleire sider av ei sak. Slik sett ser eg også Firda si side: den saka er sjølvsagt god sett frå Firdas side, i jakta på gode framsider og tabloid stoff. Frå mi side svekkar den tilliten til mediet, og gjer at eg blir skeptisk til å bli både omtalt og å skrive der. Eg ønsker debatt, ikkje skandaler. Dette kan høyrast paradoksalt ut, men det er ikkje så paradoksalt om ein tenker litt på det frå fleire sider.
d) det er liten tvil om at saka fra januar ikjke var så godt eigna til å skape debatt i sogn og fjordane, gitt at sogn og fjordane er sogn og fjordane.
Og så er vi tilbake på det evige poenget om at eg skulle formulert meg annleis, og det skulle eg aldeles ikkje. Eg kjem til å kline til igjen, så får vi sjå om avisene vel a) debattfremmersaken eller b) hard core tabloid.
Det er ofte fritt valg der, gitt. Og den risikoen må eg ta. Men eg kjem også til å ta meg frihet til å sei akkurat det eg meiner om saken i ettertid.
.
Å debattere her ( i SFJ/Firda) føles som å dunke skallen i stein. Dette seier eg ikkje for å slakte Firda, men fordi dette er den følelsen ein får etter feks den saka i januar der eg vart smelt utover framsida med krigstypar ute av alle kontekstar. Då er det er langt kjekkare å vere med på konferanser og den slags der ein saklig og skikkelig kan føre ordet og ta del i dialog, enn å bli spissa til døde på framsida.
MEN der er eit men: konferanser går for lukka dører med høge honorarer, og er slik sett udemokratiske og folk får ikkje delta der beslutninger fattes og strategier legger og nettverk bygges. Men slik blir det når mediene fucker debatter med stålrør i ræva, og lager saker som den saka vi såg med meg i januar. For sjølv om utspelet var monstertøft, saka kongelig i glas og rammer på veggen, så ødelegg slike oppslag for debatten. Og det var debatt vi hadde hatt behov for, heller enn ei klin tabloid sak som fører til at debatten går ut av det offentlige og ut i det private, sedimenterer prosesser bak lukka dører og gjer at debatt blir totalt umulig med mindre ein vil ha eit tabloid freakshow, noko eg har vekslande synspunkt på verdien av. Eg har veksla mellom fleire syn på saka i Firda i januar:
a) saka i januar burde eg venta meg, gitt sitatene, ergo må eg også tåle den. Det gjer eg også. Det betyr derimot ikkje at eg liker den. Der er mange måtar å sjå dette på: 1) som ei vill og kul tabloid sak: slik funkar den. 2) som debattoppspark: slik funkar den ikkje så godt pga den er så ekstrem.
b) ein treng ikkje tenke at saka var konstruktiv, sjølv om den var sensasjonell i framstilling. Eg kjem til å skryte av denne framsida og denne saka, men den er ikkje god for debatten. Den er derimot god som ei historie i ettertid, og det gjekk ein god faen i meg etter det oppslaget. Ein må visst forhalde seg til så masse piss der ute frå så mange tullete aktørar at då kan eg like godt banke på sjølv også, som før;)
c) ein kan leve med og forhalde seg til media, men ein kan også tenke det ein vil om medienes framferd. Ikkje alt liker eg å vere gjenstand for sjølv, sjølv om eg ser den tabloide verdien. Dette handler om å kunne sjå fleire sider av ei sak. Slik sett ser eg også Firda si side: den saka er sjølvsagt god sett frå Firdas side, i jakta på gode framsider og tabloid stoff. Frå mi side svekkar den tilliten til mediet, og gjer at eg blir skeptisk til å bli både omtalt og å skrive der. Eg ønsker debatt, ikkje skandaler. Dette kan høyrast paradoksalt ut, men det er ikkje så paradoksalt om ein tenker litt på det frå fleire sider.
d) det er liten tvil om at saka fra januar ikjke var så godt eigna til å skape debatt i sogn og fjordane, gitt at sogn og fjordane er sogn og fjordane.
Og så er vi tilbake på det evige poenget om at eg skulle formulert meg annleis, og det skulle eg aldeles ikkje. Eg kjem til å kline til igjen, så får vi sjå om avisene vel a) debattfremmersaken eller b) hard core tabloid.
Det er ofte fritt valg der, gitt. Og den risikoen må eg ta. Men eg kjem også til å ta meg frihet til å sei akkurat det eg meiner om saken i ettertid.
.