Gå til hovedinnhold

Skal eg gidde skrive nynorsk på jobb som journalist?

TJA. Eg er ikkje sikker. Det er så kranglete å sitte og slite med dette rotete språket når ein jobbar under tidspress. Gi meg god tid, og nynorsk er ok. Det må vere svært vanskelig for folk å skrive nynorsk når ikkje ein gong vi som skriv mykje, orkar dette språket. Jamfør forfattar Brynjulf Jung Tjønn som forlot språket etter å ha gitt ut to bøker og slost seg gjennom to rundar med nynorsk korrektur. Les Jung Tjønns Farvel til nynorsken i Aftenposten. No skriv han bokmål i NRK.

Mitt bokprosjekt er på reinspikka bokmål. Eg gidd ikkje eingong tenke på alle orda eg måtte ha tatt ut, alle omskrivingane, alle forboda, alle dei forkrøpla gamle orda eg måtte ha nytta i mitt bokmanus. Difor valgte eg bokmål. Det var vi alle einige i. Trur forlaget var like glade.

Men slik er det. Nynorsk er ikkje levedyktig med mindre noko graverande blir gjort. Det er mange ein kjenner som forsøker seg på nynorsk, men desse skriv eit musealt og dårlig språk. Kvifor ikkje ha eit språk som vi som brukar språket til daglig maktar å bruke? Då vil ein også få meir nynorsk i det offentlege rom. Korleis kan ein forvente seg at andre skal beherske det når vi som lever av orda ikkje ein gong liker det? Ein kan ikkje sitte med nynorsk synonymordliste og nynorskordlista når deadline tikkar stadig nærmare. Då må ein skrive på. Ein kan ikkje sitte å plukke ut forbodne ord av teksten dag ut og inn på hundrevis av sider.

For meg er det inga falitterklæring å skrive bokmål. Eg treng eit verktøy. Eg brukar det som fungerer best. Slik er det for dei fleste. Per idag er ikkje nynorsk godt nok. Eg kjenner profilerte nynorskforfattarar som seier nøyaktig det same som meg. Dei tel på knappane og vurderer bokmålet for kvar bok. Det er forståeleg.

.
Etiketter:

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre ...
Les mer

Difor blir eg ikkje bonde Vil du ha billeg mat, skal du få det, men det blir frå andre enn meg.

No skal eg fortelle om kvifor eg ikkje vil bli bonde. Først av alt. Eg vil ha eit verdig liv som menneske.   Eg vil ikkje leve under fattigdomsgrensa. Eg ønsker ikkje å bli utsett for systematisk sosial dumping år etter år. Eg har ikkje lyst til å måtte sei nei takk til den levestandarden som gjennomsnittsmennesket i Norge kan omgi seg med. Eg har ikkje lyst til å bruke mi tid, og mine krefter, på å produsere mat for så å bli uthengt som ein snyltar. Eg gidder ikkje. Vil du ha billeg mat, skal du få det, men det blir frå andre enn meg. Eg vil ha gourmet. Trykt i Aftenposten som kronikk der den sette klikkerrekord. DEL! Gjennomsnittelig arbeidsinntekt pr. årsverk i jordbruket er 140 000 kroner. Arvar gard Det finst eit alternativ for meg. Garden eg arvar har gjennomsnittsstørrelsen. Eg kan vere deltidsbonde. Då må eg ha ein anna jobb ved sida av. Med dobbelt arbeid vil eg kome opp i anstendig lønn. Men eg vil ikkje vere dobbeltarbeidande. Det slit på familie og s...
Les mer

Med døden på jobb. Farlege dyresjukdommar, dramatiske følger.

  I følge FN er 75 prosent av patogenene (virus, bakterier, sopp) som har dukka opp siste tiåret, zoonosar, altså sjukdomar som smittar mellom dyr og menneske. Eg havna som veterinær høsten 2011 oppi det størte miltbrannsutbrotet i Sverige etter andre verdskrig. Miltbrann, eller Anthrax, er ein zoonose, det vil sei ein sjukdom som smittar frå dyr til menneske. Eg trakk på meg verneutstyr og masker, og gjekk inn mellom stinkande kadaver for å leite etter ukoagulert blod og mangel på likstivheit, to av kjenneteikna ved miltbrannsdaude dyr. Aguer og tarm er hakka ut av ravnar, det renn blod. I blodet kan det finnast dødelege sporar. Eg kan sjølv bli sjuk. Det er uhyggelig og kan faktisk vere livsfarleg.  Les om miltbrann i Norge. Under ein sermoni i Roma erklærte FN Rinderpest, eller kvegpest, som offisielt utrydda.   Kvegpest spreidde seg med kveg som vart frakta med militæret og via handel med levande dyr. Den industrielle revolusjonen med oppfinninga a...
Les mer