Eg hadde her om dagen den store gleda av å køyre bil frå Oslo til Bygstad i Sunnfjord. Eg veit av erfaring at bussen frå Oslo til Førde stoppar på Gol ved ei tragisk hamburgersjappe der alle som ikkje har tre kilo niste med seg i sekken må tvangsete i seg ein burger eller to, samt køyre i seg tilstrekkelige mengder brus og ketchup.
Å køyre bil frå Oslo til Bygstad er ikkje stort betre. Langs vegen er det spekka med hamburgersjapper. Ein kvar liten fillestad med respekt for seg sjølv, eventuelt mangel på sådan, har gatekjøkken linja opp der du får kjøpt den eine burgeren meir shabby og klissete enn den andre til røvarprisar som ikkje lignar grisen. Mitt enkle spørsmål er: kor gørr kjedelig må det ikkje vere å bruke livet sitt på å severer dårlig overprisa drittmat til folk som forsøker å ha det litt kjekt på tur, og som desperat stoppar bilen for å stille svolten. Eg har mange gongar tenkt at det må vere ein meiningslaus tilværelse.
Og det andre: vi har jo så mykje god mat her i dette landet, kvifor serverar vi den ikkje til folk som kjem forbi? På Viksdalen har dei den unike kafeen Osabua. Den liker eg godt, dei har sine eigne fruktdrinkar Viksdalen Hawaii, men trur du ikkje at også dei serverer BURGER og PØLSE og COLA??
Sommarferie langs vegane her er TRASHmat av langt verre kvalitet enn det vi får om vi tilbakelegg liknande distansar i trashmekkalandet USA. Dei har i det minste opphavsrett på mykje av trashmaten. Her serverer vi berre dårlige kopiar, utvaska burger, dvaske pølser og poomfrites som flyt utover golvet til allmenn skrekk og advarsel.
The Hamburger Trail legg eit kvalmt luktande, feitt og trashaktig belegg på merkevara Fjords og Fjells. Det er ikkje gjennomført. Mat er trass alt noko av det som eksempelvis middelklassen legg vekt på. Kulinariske reiser står høgt i kurs, og våre pensjonistar har pengar. Vi oppsøker stadar som serverer god mat. Vi dreg ut av landet for å få tak i god mat. Vi er stadig høgare utdanna med dei stadig sunnare og betre vanane, og lengre livsløp det visstnok medfører, men når vi legg oss på vegen får vi hamburger gafla ned i halsen.
Det er til å spy av.
Å køyre bil frå Oslo til Bygstad er ikkje stort betre. Langs vegen er det spekka med hamburgersjapper. Ein kvar liten fillestad med respekt for seg sjølv, eventuelt mangel på sådan, har gatekjøkken linja opp der du får kjøpt den eine burgeren meir shabby og klissete enn den andre til røvarprisar som ikkje lignar grisen. Mitt enkle spørsmål er: kor gørr kjedelig må det ikkje vere å bruke livet sitt på å severer dårlig overprisa drittmat til folk som forsøker å ha det litt kjekt på tur, og som desperat stoppar bilen for å stille svolten. Eg har mange gongar tenkt at det må vere ein meiningslaus tilværelse.
Og det andre: vi har jo så mykje god mat her i dette landet, kvifor serverar vi den ikkje til folk som kjem forbi? På Viksdalen har dei den unike kafeen Osabua. Den liker eg godt, dei har sine eigne fruktdrinkar Viksdalen Hawaii, men trur du ikkje at også dei serverer BURGER og PØLSE og COLA??
Sommarferie langs vegane her er TRASHmat av langt verre kvalitet enn det vi får om vi tilbakelegg liknande distansar i trashmekkalandet USA. Dei har i det minste opphavsrett på mykje av trashmaten. Her serverer vi berre dårlige kopiar, utvaska burger, dvaske pølser og poomfrites som flyt utover golvet til allmenn skrekk og advarsel.
The Hamburger Trail legg eit kvalmt luktande, feitt og trashaktig belegg på merkevara Fjords og Fjells. Det er ikkje gjennomført. Mat er trass alt noko av det som eksempelvis middelklassen legg vekt på. Kulinariske reiser står høgt i kurs, og våre pensjonistar har pengar. Vi oppsøker stadar som serverer god mat. Vi dreg ut av landet for å få tak i god mat. Vi er stadig høgare utdanna med dei stadig sunnare og betre vanane, og lengre livsløp det visstnok medfører, men når vi legg oss på vegen får vi hamburger gafla ned i halsen.
Det er til å spy av.