Denne artikkelen stod på trykk som signert-artikkel i Klassekampen lördag 14.sept 2010.
Debatten om Hardanger har blitt eit spørsmål om sentralmakta si overkøyring av lokaldemokratiet enn spørsmål om kraftlinjer. Det var opprör, diktatorstyre og undergang i spaltane. Så snudde regjeringa. Hurra!
Men eit spörsmål står igjen: kven skjönar seg på Vestlandet? Kven veit Vestlandets beste?
Professor Iver B. Neumann snakkar om at motstanden mot utbygging finst i små sytesamfunn. Han har openbart ikkje fått med seg den massive motstanden som har vore mot dei såkalla monstermastene. Han skjönar oss ikkje. Han er for langt borte, närmare bestemt på det jävla Austlandet.
Eg har sjölv ved fleire höve forsökt å forstå mitt eige fylke Sogn og Fjordane. Blant anna foreslo eg i 2007 å brenne bunader (endre fylkes image) med det resultat at fleire ikkje våga möte opp då eg skulle halde 17.mai-taler i tre sunnfjordsbygder og –byar dette året. Folk frykta for stakken. Lärdom: ikkje bruk for mykje ironi og metaforar når du talar til sunnfjordingane. Dette hadde eg ikkje forstått. Eg forstår altså ikkje vestlendingar.
Ein skal ha sjölvtillit for å tåle og bli hersa med. Eventuelt har ein i vest fått godt nok av å bli styrt av det som i omtrentlige ordelag vert omtala som betrevitarar, teoretikarar samt natur- og livsfjerne byråkratiske pampar i den stilleståande Oslogryta (som ligg på det jävla Austlandet). Kven veit. Her krevst ein analyse.
For å vere ein real Sogn og Fjording skal du elske alt som er lokalt. Unik låveopera, vakker natur, vegar smale som sytråd og samfunn så små at dei kun er synleg med lupe. Du skal vere patriotisk. Dette inneber å vere positivt innstilt til alle uökonomiske små amatörforetak som forsöker å livnäre seg på atter ein konkurstilpassa turisttiltak. Du skal akseptere at ein eller anna lokal turistnisse har omdöpt Dalsfjorden til Vikingfjorden med det resultat at tre turistar tar båten frå Dale til Bygstad kvar dag for å ete pizza. Du skal jamre og syte over vegar tunne som sytråd og lokalsjukehus som blir lagt ned, internett frå steinalderen og idiotiske austlendingar. Helst vil vi sprenge laus heile fylket ved fylkesgrensa, men vi er for få. Det ville tatt for lang tid å plassere ut all dynamitten. Difor er vi fortsatt med og vi hatar det. Jävla austlendingar.
Men medan eg her i Oslo må vente timesvis på legevaktas steinharde benkar for å kome til legen, kan eg heime i Gaular kommune kome til legen direkte utan ventetid. Medan eg her i Oslo må tåle leigeprisar så höge at eg ikkje har råd til bil, er vegane i Sogn og Fjordane så smale at der knapt er plass til den bilen ein faktisk har råd til fordi tomta var gratis. Medan internett i Oslo er glimrande, er internett i den Senterpartistyrte kommunen Gaular så dårlig at eg må reise til Oslo for å jobbe, eventuelt bruke internett i fjösen ifört termodress. Dette er eit mangfaldig liv som krev ei rekke tilpasningar frå humane organismar som vel å leve lokalt. JÄVLA AUSTLENDINGAR!
Forutan östlendingar er det andre problemet vårt Senterpartiet (Sp). Fylkets villaste minister og dårlegaste merkevare er Liv Signe Navarsete (Sp). Ei krakilsk dame som avfeier ein kvar debatt som strir mot Sps andelege hegemoni til å definere og såkalt kjempe på vegne den norske bygda. Sp har diverre utpeikt seg Sogn og Fjordane som sitt erketerritorium, og Navarsete er ei dame som arbeider hardt for å få bygda til å framstå som overkjört av den totalitäre makta på Östlandet. Hadde ein ikkje visst betre, kunne ein tru at Oslofolket hadde forsökt å bombe ministerens heimbygd Lärdal.
I september 2009 presterte forskningsleiar ved Högskulen i Sogndal, Georg Arnestad, den frekkasen, å sei at Sogn og Fjordane taper i forhold til nabofylka på Vestlandet fordi fylket har for mange bondepolitikarar som er opptekne av livet på landsbygda. Navarsete gjekk frå konseptene og kalte Arnestad ein gretten gamal gubbe. Arnestad hadde tidlegare gått så langt som å kalle den bebrilla frua frå Lärdal for ei talemitraljöse. Deretter gjekk eg sjölv frå vetet og uttalte ”Död over Senterpartiet” (januar 2010). Dette slo avisa Firda stort opp. Avisoppslaget sette meg i umiddelbar livsfare (viser til manglande lokal forståelse av metaforbruk).
Spörsmål: forstår Navarsete seg på Vestlandet?
Svaret er nei.
Der finst utvilsamt gode grunnar til å meine at vestlendingar syt. Det finst utvilsamt gode grunnar til at vestlendingar syt. Forstå oss den som vil, men ein ting er sikkert. Det er ikkje berre hardt, det er beinhardt å vere vestlending.
Jävla austlendingar. Eller noko. Hjelp oss med dynamitten.
Anne Viken
Debatten om Hardanger har blitt eit spørsmål om sentralmakta si overkøyring av lokaldemokratiet enn spørsmål om kraftlinjer. Det var opprör, diktatorstyre og undergang i spaltane. Så snudde regjeringa. Hurra!
Men eit spörsmål står igjen: kven skjönar seg på Vestlandet? Kven veit Vestlandets beste?
Professor Iver B. Neumann snakkar om at motstanden mot utbygging finst i små sytesamfunn. Han har openbart ikkje fått med seg den massive motstanden som har vore mot dei såkalla monstermastene. Han skjönar oss ikkje. Han er for langt borte, närmare bestemt på det jävla Austlandet.
Eg har sjölv ved fleire höve forsökt å forstå mitt eige fylke Sogn og Fjordane. Blant anna foreslo eg i 2007 å brenne bunader (endre fylkes image) med det resultat at fleire ikkje våga möte opp då eg skulle halde 17.mai-taler i tre sunnfjordsbygder og –byar dette året. Folk frykta for stakken. Lärdom: ikkje bruk for mykje ironi og metaforar når du talar til sunnfjordingane. Dette hadde eg ikkje forstått. Eg forstår altså ikkje vestlendingar.
Ein skal ha sjölvtillit for å tåle og bli hersa med. Eventuelt har ein i vest fått godt nok av å bli styrt av det som i omtrentlige ordelag vert omtala som betrevitarar, teoretikarar samt natur- og livsfjerne byråkratiske pampar i den stilleståande Oslogryta (som ligg på det jävla Austlandet). Kven veit. Her krevst ein analyse.
For å vere ein real Sogn og Fjording skal du elske alt som er lokalt. Unik låveopera, vakker natur, vegar smale som sytråd og samfunn så små at dei kun er synleg med lupe. Du skal vere patriotisk. Dette inneber å vere positivt innstilt til alle uökonomiske små amatörforetak som forsöker å livnäre seg på atter ein konkurstilpassa turisttiltak. Du skal akseptere at ein eller anna lokal turistnisse har omdöpt Dalsfjorden til Vikingfjorden med det resultat at tre turistar tar båten frå Dale til Bygstad kvar dag for å ete pizza. Du skal jamre og syte over vegar tunne som sytråd og lokalsjukehus som blir lagt ned, internett frå steinalderen og idiotiske austlendingar. Helst vil vi sprenge laus heile fylket ved fylkesgrensa, men vi er for få. Det ville tatt for lang tid å plassere ut all dynamitten. Difor er vi fortsatt med og vi hatar det. Jävla austlendingar.
Men medan eg her i Oslo må vente timesvis på legevaktas steinharde benkar for å kome til legen, kan eg heime i Gaular kommune kome til legen direkte utan ventetid. Medan eg her i Oslo må tåle leigeprisar så höge at eg ikkje har råd til bil, er vegane i Sogn og Fjordane så smale at der knapt er plass til den bilen ein faktisk har råd til fordi tomta var gratis. Medan internett i Oslo er glimrande, er internett i den Senterpartistyrte kommunen Gaular så dårlig at eg må reise til Oslo for å jobbe, eventuelt bruke internett i fjösen ifört termodress. Dette er eit mangfaldig liv som krev ei rekke tilpasningar frå humane organismar som vel å leve lokalt. JÄVLA AUSTLENDINGAR!
Forutan östlendingar er det andre problemet vårt Senterpartiet (Sp). Fylkets villaste minister og dårlegaste merkevare er Liv Signe Navarsete (Sp). Ei krakilsk dame som avfeier ein kvar debatt som strir mot Sps andelege hegemoni til å definere og såkalt kjempe på vegne den norske bygda. Sp har diverre utpeikt seg Sogn og Fjordane som sitt erketerritorium, og Navarsete er ei dame som arbeider hardt for å få bygda til å framstå som overkjört av den totalitäre makta på Östlandet. Hadde ein ikkje visst betre, kunne ein tru at Oslofolket hadde forsökt å bombe ministerens heimbygd Lärdal.
I september 2009 presterte forskningsleiar ved Högskulen i Sogndal, Georg Arnestad, den frekkasen, å sei at Sogn og Fjordane taper i forhold til nabofylka på Vestlandet fordi fylket har for mange bondepolitikarar som er opptekne av livet på landsbygda. Navarsete gjekk frå konseptene og kalte Arnestad ein gretten gamal gubbe. Arnestad hadde tidlegare gått så langt som å kalle den bebrilla frua frå Lärdal for ei talemitraljöse. Deretter gjekk eg sjölv frå vetet og uttalte ”Död over Senterpartiet” (januar 2010). Dette slo avisa Firda stort opp. Avisoppslaget sette meg i umiddelbar livsfare (viser til manglande lokal forståelse av metaforbruk).
Spörsmål: forstår Navarsete seg på Vestlandet?
Svaret er nei.
Der finst utvilsamt gode grunnar til å meine at vestlendingar syt. Det finst utvilsamt gode grunnar til at vestlendingar syt. Forstå oss den som vil, men ein ting er sikkert. Det er ikkje berre hardt, det er beinhardt å vere vestlending.
Jävla austlendingar. Eller noko. Hjelp oss med dynamitten.
Anne Viken