Gå til hovedinnhold

Feminisme som underhaldning og feministar som lar seg bruke. Forslag: at Marianne Aulie malar norske feminsitar som klovnar

Spørsmål: kvifor er det flott at Vaagland viser kropp og teit at Aulie viser kropp? Eg er ingen Aulie-fan, men altså. Er årsaka at Vaagland ikkje har fin kropp, mens Aulie har fin kropp? Er det det som er skilnaden? Er det altså ok å vise dvask kropp, men ikkje ok å vise fast kropp? Skjønner ikkje. Debatten er komisk.

Atter ein gong har Marianne Aulie kasta kleda, kanskje som ein parodi på Demi Moore, og atter ein gong har Dagbladet fått forutsigbare feministar, denne gongen Charlotte Myrbråthen og Hanna Helseth, til å uttale seg og sei at "Aulie er uoriginal og ikkje fri og det her er teit", og så har VG fått Kadra til å gå ut og sei at dette er jålete luksusfeminisme , what ever, ja ho har seff rett i det, men kvifor gidd ho la seg bruke i ein artikkel om ho er seriøs, og at vi har andre ting og tenke på. Jajaja, gi oss fleire selvfølgeligheter. Og det samme seier jo sjølvsagt Amal Aden, og så har vi det gåande. Debatten bevegar seg ca ingenting og det er kanskje meininga når målet er UNDERHALDNING ved bruk av rumper, damer, Aulie og litt feministar. Gjesp.

Feminisme som dårlig underhaldning, og feministar som lar seg bruke. Kort og greit. Det er saken. Gjesp. Eg har eit forslag til Aulie: mal norske feministar som klovar. Det er det dei ofte framstår som. Kall ei rumpe for ei rumpe og ein feminist for ein klovn. Case closed. Har dei ikkje betre greier å komme med, og gidder dei bruke tid på saker som dette, så ja, då er det eit symptom på at dei ikkje tek seg sjølv på alvor, ikkje vel sine kampar - eventuelt har dei ingen kampar, eller så liker dei simpelten å vere i media. Synd det framstår som plump underhaldning. Så kva har vi feministar til? Just asking.

Her er ein liten saueflokk til:

Hyllet av kjente kvinnelige kommentatorer:
VGs Elisabet Skarsbø - "Herlige Helle!"
Marte Michelet (som jeg skjønner du er så glad i): "Helle Vaaglands Twitterbilde er en spektakulær frihetshandling."
Trude Ringheim (jada...): kaller bildet "en befriende kommentar"

Eg tilføyer: Anne Viken: "Slank deg. Du har bilringar og ser dum ut." men eg er litt kroppsfiksert da. det skal jo innrømmes. Det er kanskje på tide å sjå at fin kropp også kan vere heilt alright, ikkje berre stygg og dvask.

Til slutt: eg kan ikkje forstå at aulie er uoriginal men helle original. Er det fordi aulie er tynn og vaagland dvask og stygg? Og dette betyr ikkje at eg er ein Aulie-fan, eg syns heile saken er tåpelig frå alle partar, men seriøst. Eg ser ikkje andre skilander på Vaagland og Aulie sine stunts. Kanskje er årsaken til positiv respons på Vaagland at kommentatorane kjenner seg att i ulekkerheita. Men assa, er det ikkje lov å vere litt sexy da, frøkens? Eg liker fine damer. Det er ingen motsetning mellom å vere stram og sexy, og det å vere naturlig sjølv om enkelte visstnok trur det.

.

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys