Debatt på nett.
Svar til Jostein Ness.
I Firda kallar Ness meg for sjølvgod og påstår at eg meiner det er eg sjølv som skal sette standarden for muslimdebatten.
Les lesarbrevet som Ness svarar på her. Det er på bakgrunn av dette lesarbrevet at han kaller meg sjølvgod.
Dette må eg med nødvendighet tilbakevise all den tid det vel er klart for dei fleste at eg har lite med standarden i muslimdebatten å gjere. Nettdebatt er eg svært interessert i, og den drøye hetsen og grove karakterestikken av nye landsmenn som finst i mange nettforum er faktisk noko ein bør legge merke til og ikkje akseptere.
Lat meg gjere det heilt klart. Ja, eg kalte Arne Hansen sine utsegner for drit. Kvifor? Fordi det var drit.
Eg tek meg også den fridomen å påstå at «MUSLIMAR må aldrig få overta noko ex.bedehus i GAULAR!! Då er det bedre å rive det ned til grunnen. Eller i verste fall brenne det ned. MUSLIMAR betyr som oftast problem! Det har en alt for mange bevis på ,her i landet. » er eit undermåls argument. Det er såklart ei subjektiv vurdering. Med undermåls meiner eg at det er eit unødvendig og uinteressant synspunkt i ein ellers konstruktiv debatt.
Vidare skreiv eg: «Det finst mange ord for drittslenging og pisspreik. Nokre kallar det ytringsfridom. Andre kallar det demokratisk debatt.» Dette står eg fullt og heilt inne for, og dette er også, om Ness tek seg den fridom å surfe litt på norske bloggar, ein debatt som eksisterer. Kvar skal grensa gå for kva som er greit og kva som ikkje er greit å sei innanfor ytringsfridomens grenser? Desse grensene er ikkje trekt opp, dei er ofte subjektive, men rasisme eller muslimhat/ hets er ikkje innanfor det som finst toleranse for. «Drittslenging» og «pisspreik» er i ein slik samanheng alrighte ord for å beskrive det ofte svært låge nivået. Å brenne ned eit hus heller enn å gi det til muslimske brukarar, er grovt. Slike utsegner er ikkje noko ein bør heie fram. Med mindre ein faktisk er rasist.
Og sjølv om Ness meiner at det er humoristisk å brenne ned hus heller enn å nytte dei til moske, så vil eg, reint subjektivt, påstå at det er ganske snodig å skrive så sterke ting om ein forsøker vere artig. Iallefall når ein kjenner til kva som har skjedd dei siste åra av terrorangrep, tap av liv og sjølvmordsbomber. Ein kan tenke på: kva slags kontekst blir det ein seier tolka inn i?
På det sosiale mediet Twitter har det i januar gått ein debatt om nettdebatt. Blant anna: kvar skal grensa gå, skal ein godta anonyme brukarar som kommenterer, kva inngår i ein demokratisk debatt og kor mange blir skremt vekk frå nettforum på grunn av nivået som ofte eksisterer? Ei rekke mediefolk, bloggarar og andre brukarar av sosiale medier har delteke. Kvifor? Fordi dette er viktige spørsmål å ta stilling til i ei medial røynd der internett blir stadig meir dominerande, og der ein manglar klare retningslinjer. Nettet er eit samfunn i utvikling.
Fordi vi ønsker oss eit internett som ikkje skal vere ei søppeltønne. Det skal ikkje vere fritt fram på nettet å sei og gjere kva som helst. Fordi det skadar og sårar andre mennesker. Kvar grensa skal gå er ein debatt Ness gjerne må delta i.
Folk er nok redde for muslimar, som Ness seier. Religon er ikkje mitt kompetansefelt. Mitt felt er media, men eg trur neppe vegen å gå er og hetse muslimar eller andre religionar på nettet. Eg har lita tru på metoden «vondt skal vondt fordrive», men om Ness og Hansen synest det er greit å brenne ned hus heller enn å bruke dei til moske, må det stå for deira rekning.
Kunnskap verkar mot angst, og det er også lov til å bruke litt fornuft i diskusjon. Lat oss difor til slutt kalle ein spade for ein spade: dei aller fleste muslimar er heilt vanlege menneske. Dei brenn verken ned bedehus eller begår terrorangrep. Og om nokon vil kalle meg sjølvgod fordi eg meiner at ein ikkje skal hetse muslimar på nettet, er det ein beskuldning eg godt kan leve med.