Gå til hovedinnhold

Telenor sitt rot med linjer og dårlege kundeservice, ei interessant observasjon frå Bygstad

Vi fekk i mange år ikkje installert internett her i Bygstad. Årsaka var, som Telenor påpeika, at det var ikkje bygd ut linje. Merkeleg, tenkte vi. Alle naboane har jo internett. Kvifor ikkje vi?


Etterkvart, etter purring og masing og diverse oppslag i Firda, orka Telenor å sjekke systemet sitt. Det viste seg at her var utbygd for internett. Men Telenor hadde rota vekk linja i systemet sitt. Dei visste ikkje at den eksisterte. Dei var også så elendige i geografi, og hadde ikkje orka sjekke, så dei hadde trudd at vi budde ein heilt annan stad på kartet enn kva som faktisk var tilfelle. Dei hadde rett og slett eit salig kaos i karta sine som fekk det til at vi budde ca på flyplassen. Det gjer vi då altså ikkje. 

Telenor sitt slurv og elendige kundeservice stansa derimot ikkje. Når dei først hadde klart å rote vekk ei linje, kunne dei like gjerne prøve seg med litt snusk i tillegg. Eventuelt er det berre uttrykk for ein låg komptanse i Telenors bedrift. At dei har ansett folk som rett og slett ikkje maktar utføre arbeidet sitt skikkeleg. Kven veit. Eg ser berre konsekvensane av det lite grundige arbeidet dei gjer.

Då dei skulle installere nett her i Bygstad første gong, leverte Telenor kun halvparten av den kapasiteten vi betalte for. For å få opp farta på nettet, bestilte vi eit betre abonnement, men framleis leverte Telenor kun halvparten av kapasiteteten i det første abonnementet. Dette gjorde dei heilt skamlaust og skulle ha betaling for det fram til dei vart avslørt, svindelen avdekka og dei måtte betale oss tilbake ein heil del pengar.





Her i Bygstad har eg siste par dagane hatt store problemer med internett. Etter å ha fungert bra eit par veker, har det no slått fullstendig krøll på seg sjølv. Å bu på bygda er hardt. Strømmen går og internett er nede.


Det trådlause nettet fungerer ikkje, så eg ringte til Telenors kundeservice 05000. Der fekk eg opplyst av ein usikker kundebehandlar som gjentok seg sjølv, at dei ikkje kan hjelpe meg med trådlaust internett, kun om eg har kabel. Men eg har då kontor i andre etasje. Sendaren står i første. Eg har problemer med det trådlause nettverket! Og det vi har bestilt og betalt for er eit trådlaust nettverk.

Nei, det kunne dei ingenting om. Dei kunne ingenting om trådlause internett. Det måtte eg da forstå. Dei sa også: er du sikker på at internettet ditt ikkje virker?

Ja, eg er sikker.

Jaha.

Så kvar kan eg få hjelp med trådlaust internett? spør eg.

Då må du ringe Telenor ekspert, og det kostar 26 kroner i minuttet, men du kan vere sikker på at utgiftene dine ved samtalen ikkje vil overstige 390 kroner. Kjem du opp i 390 kroner, ringer dei deg tilbake.

Jaha. Så dette er kundeservicen til Telenor? Når produktet DEI ikkje leverer ikkje funkar, så er det DU som skal betale? Og kvar er logikken i at det skal vere så dyrt å få hjelp med eit TRÅDLAUST internett?

Eg ventar fortsatt på hjelp frå Telenor. Denne bloggposten er posta i eit av dei augneblinka internett fungerer.

Det er då stor skilnad å ha datamaskin frå Dell og mobilabonnement hos OneCall. Der har du kundeservice og hjelp når du måtte ønske det. Og no kjem det flashbacks frå tida med Telenor-ab på starten av 2000-talet. Det var aldri hjelp å få. Ein gong sletta dei alle bonuspoenga mine. Ikkje eit fekk eg att.

Kvar er logikken i at det skal vere gratis å få hjelp med internett om du har kabel, medan det skal vere skamdyrt om du har trådlaust?? Telenor er skamlaust dårlege på kundeservice og elendige på geografi. At dei greier rote vekk ei heil l
Publiser innlegg
inje, fortel oss vel langt meir enn kva vi ønsker å vite.

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys