Sidan Gaular kommune ikkje kan fikse nettet mitt, Telenor har tilbode meg eit handhogd modem i stein etter at dei brukte fem veker på å ikkje finne ut at det var modemet det var noko gale med, så har dei valgt å gi meg ein kompensasjon. Idag mottok eg frå Gaular kommune 33 millionar kroner for å rehabilitere ein antikvarisk utedass fem mil inne på fjellet. Då eg spurde om eg fekk breiband på utedasssen, var svaret frå det lokale sjefstulle-Telenor ganske klart.
Nei, sa Stubhaug, den luringen. Han er ansvarleg for Gaular kommune sitt nett og han liker ikkje fiber. Det kan skade dassen. Kanskje også rassen på den som sit seg på den.
Ingen er overraska. Det som derimot overraskar, er at Gaular kommune i samarbeid med Telenor no tilbyr meg fem mil med høyballesnøre. Dette skal eg dra ut mellom dassen og huset mitt, og ein antek at det i løpet av kanskje tretten fjorten år vil omdanne seg til fiber. Vel og merke om temperaturane ikkje blir for høge dei komande åra. Dette er sjølvsagt noko vi ser fram til.
På spørsmål om når ein kan få normalt internett til huset, greier ikkje Telenor å forstå spørsmålet. Dei snakker veldig om dette modemet av stein og at det må kun plasserast i kjellaren. Ellers går det visst gjennom golvet. Eg er sjølvsagt litt skeptisk til å få ødelagt golvet.
Men no har eg fått min utedass og vi er sjølvsagt veldig stolte over å no ha eit slikt topp-dass-tilbud her i Bygstad
Det ser altså ut til at mine nettproblem er i ferd med å betre seg. Eg er sjølvsagt svært takknemlig for at Telenor og Gaular kommune har valgt denne ekstremdassløysinga med høyballesnøre-deluxe tilkopling.
Dassen er ein femtentusen år gamal opp ned sjølvroterande dass med romersk møkkahole under, ein reell investeringsdass, og Innovasjon Norge har lova meg topp-dass-grunder-støtte i ei årrekke framover dersom eg lærer meg å strikke Selbu-vottar utan lys på. Dette er sjølvsagt noko eg har sagt ja. Eg er trass alt ganske tilpasningsdyktig og digger å gjere litt kreisi ting som kan få meg på trykk i eit turistmagasin.
No er det på tide å kome seg på verdsarvslista. Vi har nok fiber. Kommunen har bestemt seg for å sette foten ned. Nok er faktisk nok, og det må vi alle forstå. No skal alle som ønsker seg det få ei steinaldertoalettpapirpresse i ringbarka eik handsaga med sleiv på storehesten.
Merkevara vil bli omtrent slik: ekte, eldgamal møkk. Merkevara blir "Skyskiting", og prisen blir sjølvsagt drithøg.
.
Nei, sa Stubhaug, den luringen. Han er ansvarleg for Gaular kommune sitt nett og han liker ikkje fiber. Det kan skade dassen. Kanskje også rassen på den som sit seg på den.
Ingen er overraska. Det som derimot overraskar, er at Gaular kommune i samarbeid med Telenor no tilbyr meg fem mil med høyballesnøre. Dette skal eg dra ut mellom dassen og huset mitt, og ein antek at det i løpet av kanskje tretten fjorten år vil omdanne seg til fiber. Vel og merke om temperaturane ikkje blir for høge dei komande åra. Dette er sjølvsagt noko vi ser fram til.
På spørsmål om når ein kan få normalt internett til huset, greier ikkje Telenor å forstå spørsmålet. Dei snakker veldig om dette modemet av stein og at det må kun plasserast i kjellaren. Ellers går det visst gjennom golvet. Eg er sjølvsagt litt skeptisk til å få ødelagt golvet.
Men no har eg fått min utedass og vi er sjølvsagt veldig stolte over å no ha eit slikt topp-dass-tilbud her i Bygstad
Det ser altså ut til at mine nettproblem er i ferd med å betre seg. Eg er sjølvsagt svært takknemlig for at Telenor og Gaular kommune har valgt denne ekstremdassløysinga med høyballesnøre-deluxe tilkopling.
Dassen er ein femtentusen år gamal opp ned sjølvroterande dass med romersk møkkahole under, ein reell investeringsdass, og Innovasjon Norge har lova meg topp-dass-grunder-støtte i ei årrekke framover dersom eg lærer meg å strikke Selbu-vottar utan lys på. Dette er sjølvsagt noko eg har sagt ja. Eg er trass alt ganske tilpasningsdyktig og digger å gjere litt kreisi ting som kan få meg på trykk i eit turistmagasin.
No er det på tide å kome seg på verdsarvslista. Vi har nok fiber. Kommunen har bestemt seg for å sette foten ned. Nok er faktisk nok, og det må vi alle forstå. No skal alle som ønsker seg det få ei steinaldertoalettpapirpresse i ringbarka eik handsaga med sleiv på storehesten.
Merkevara vil bli omtrent slik: ekte, eldgamal møkk. Merkevara blir "Skyskiting", og prisen blir sjølvsagt drithøg.
.
