om Bygda og sånne ting.
Les den sprelske saka hos studentavisa Studvest.
der Lyngstad snakker om bygdedyret, Viken seier at Viken liker betre teater enn bygderevy, og syns at Lyngstad har heilt rett når han snakker om at han ønsker seg eit anna publikum, eller noko, til teateret i fylket Sogn og Fjordane. Firda gir alltid god kritikk til bygderevyane. Fordi det er bra, eller? Og om dei får kritisk omtale klager revyane fordi "det er dugnad og det er da bra i seg sjølv". Er det sant, eller ikkje? Og bør det da omtales, om ein ikkje kan sei det ein meiner om disse tidvis flaue revyane uten å få smekk på flanken? Er lokalmedia støtteapparatet til revyane kanskje? Nei. Annonseplass koster for alle. Og kvifor vart det hissig stemning mot Lyngstad da han snakka om teaterets låge status på bygda? Følte folk seg mobba da og nedpåsett? Skjønar ikkje det. Folk må da tåle litt sanning utan å få mindreverdkompleks? Han har da rett? Tid for litt brenn bunadane, og feleslakt. På med litt ekstra teater.
Det er da galskap at vi alle skal elske bygderevyen, at det ikkje er så jetset med teater her ute, liksom? Er vel sant ja. Har ingen svar på det, nei. Det er jetset med fast jobb og masse peng på bok iallefall. Danseband er da så kjedelige. Og hundre spenn for ein bygderevy? Nei, da kjøper eg heller ein sushi dinner og koster til Berlin for å ete øko og drekke godt øl.
Om ein gjekk ut og kritiserte bygderevyen så var ein vel sprette sprø?
Og eg elsker sushi! Det er nesten betre enn ribbe, men berre nesten! Og må vi like danseband? Nei, who cares. Eg kan ingen dansebandnamn. Danseband er ikkje interessant.
Og bør ein dyrke amatørkultur, eller? Bør ein også tillate seg å dyrke proffkultur? Seff, seff, seff.
Guri mallah, for ein påstand, seier smekk-meg-bak-bygderevysjefen. Men før det går fullstendig av skaftet, siterer vi frå saka her:
Frilansskribent og veterinær Anne Viken meiner det finst to typar bygdesamfunn:
– Du har dei som seier «kom hit, så skal me legge til rette for deg» og så har du dei som seier «du må gjerne kome, men viss det ikkje er godt nok for deg så må du dra din veg», seier ho.
Lyngstad og Viken er sprette galne kulturfolk. Fytti hampen koke meg ein revysjef til kvelds for nokre spretne folk dette er.
Så klin til og les saka sjølv. Knut Olav Åmås er også intervjua. Link meg her og link meg der.
.
Les den sprelske saka hos studentavisa Studvest.
der Lyngstad snakker om bygdedyret, Viken seier at Viken liker betre teater enn bygderevy, og syns at Lyngstad har heilt rett når han snakker om at han ønsker seg eit anna publikum, eller noko, til teateret i fylket Sogn og Fjordane. Firda gir alltid god kritikk til bygderevyane. Fordi det er bra, eller? Og om dei får kritisk omtale klager revyane fordi "det er dugnad og det er da bra i seg sjølv". Er det sant, eller ikkje? Og bør det da omtales, om ein ikkje kan sei det ein meiner om disse tidvis flaue revyane uten å få smekk på flanken? Er lokalmedia støtteapparatet til revyane kanskje? Nei. Annonseplass koster for alle. Og kvifor vart det hissig stemning mot Lyngstad da han snakka om teaterets låge status på bygda? Følte folk seg mobba da og nedpåsett? Skjønar ikkje det. Folk må da tåle litt sanning utan å få mindreverdkompleks? Han har da rett? Tid for litt brenn bunadane, og feleslakt. På med litt ekstra teater.
Det er da galskap at vi alle skal elske bygderevyen, at det ikkje er så jetset med teater her ute, liksom? Er vel sant ja. Har ingen svar på det, nei. Det er jetset med fast jobb og masse peng på bok iallefall. Danseband er da så kjedelige. Og hundre spenn for ein bygderevy? Nei, da kjøper eg heller ein sushi dinner og koster til Berlin for å ete øko og drekke godt øl.
Om ein gjekk ut og kritiserte bygderevyen så var ein vel sprette sprø?
Og eg elsker sushi! Det er nesten betre enn ribbe, men berre nesten! Og må vi like danseband? Nei, who cares. Eg kan ingen dansebandnamn. Danseband er ikkje interessant.
Og bør ein dyrke amatørkultur, eller? Bør ein også tillate seg å dyrke proffkultur? Seff, seff, seff.
Guri mallah, for ein påstand, seier smekk-meg-bak-bygderevysjefen. Men før det går fullstendig av skaftet, siterer vi frå saka her:
Frilansskribent og veterinær Anne Viken meiner det finst to typar bygdesamfunn:
– Du har dei som seier «kom hit, så skal me legge til rette for deg» og så har du dei som seier «du må gjerne kome, men viss det ikkje er godt nok for deg så må du dra din veg», seier ho.
Ulemper og fordeler
Viken trur den sistnemnde typen samfunn er dømd til å gå under, og får støtte frå samfylking Terje Lyngstad. Han er sjef ved Sogn og Fjordane teater og busett i Førde. Når det gjeld det sagnomsuste bygdedyret er han ikkje i tvil om at det kan verke avskrekkande på folk som vurderer å flytte til distrikta. Å vere meir synleg er ikkje alltid berre bra om ein skil seg ut på «feil» måte, ifølge teatersjefen.Lyngstad og Viken er sprette galne kulturfolk. Fytti hampen koke meg ein revysjef til kvelds for nokre spretne folk dette er.
Så klin til og les saka sjølv. Knut Olav Åmås er også intervjua. Link meg her og link meg der.
.