Sidan eg så og sei aldri skriver noko om kva eg bedriv på fritida her på denne bloggen, gjer eg idag eit unntak. Budde her i dette stabburet frå 1700-talet tre månader i sommar. Utan internett, innlagt vatn og dusj. Det var glimrande. Vinden bles inn gjennom vegga og det kunne bli ganske mørkt her om kvelden, ute altså. Inne var det elektrisk strøm. Utsikta var vakker over Storsjøen og rundt stuga gjekk hestar på beite.
Her låg ein middelaldersk avrettarplass der ein brukte høgge av folk armar, føter og andre passande kroppsdelar i middelalderen og tidlegare. Kyrkja som ligg like ved vart påbegynt på 1200-talet og ein frende av Olav den Heilage ligg under golvet der. Hackås kyrkje er Sveriges eldste steinkyrkje, eller nest eldste. Like utanfor døra til stuga gjekk pilgrimsvegen til Nidaros. Dei gjekk ned ved kyrkja, 300 meter lenger bort, ned til sjøen og rodde over. På andre sida av sjøen ligg ei avlatskyrkje. Det betyr at ein ved å dra dit kunne kjøpe seg fri eit visst antal dagar frå Skjærselden.
Hundre meter frå stuga låg ein gamal prestegard som no er oppussa, og like ovanfor eit hus der prestane brukte samlast før gudstjeneste: prestestova. Der seier dei at det ruslar og går om ein sit stille. Det same gjer det i prestegarden. Det var ikkje fritt for at eg vart litt mørkredd til tider når det bles som hardast og var som mørkast, regnet tromma mot taket og det var skikkelig ruskever. Har ein god fantasi kan ein både sjå og høyre det underlegaste, iallefall når historia ligg som eit tjukt teppe over heile staden. Hackås har vore bebudd i nokre tusen år, der finst gravhaugar over alt langs sjøen og bygda ligg som den har lagt i mange hundre år. Og i sjøen sym Storsjøuhyret, eit gigantisk, eller lite monster, alt etter kven som har sett det.
Glimrande måte å bu sommarstid. Glimrande plass å bu på om ein treng fylle på fantasien eller berre bu i eit fantastisk vakkert landskap. Sødra Storsjøbygden i Jämtland er Sverige på sitt aller beste.