Gå til hovedinnhold

Det er ei tåpe som sit tiltalt i Oslo. Og det var greit å sjå.

I dag drog eg i retten på publikumsplass for å få med ein dag av saken mot ABB. Det var ei surrealistisk oppleving. Veit ikkje heilt kva eg hadde venta meg, men det var uansett absurd. På same tid, som meg og min kompis var einige om etterpå: det var i grunnen greit å dra og sjå. Det var greit å sjå med eigne auge.

Det er ein patetisk mann som knapt greier føre eit ressonement. Som bruker ei rekke fine ord og vendingar men snublar avstad som ramlar han ned ei trapp når han skal forklare seg. Unntatt når han med fynd og klem snakkar om henrettelsane han planla. Då er det entusiasme og innleving.

Det er ikkje meg gitt å stille diagnose, men at dette var ein person utanom det vanlege treng ein ikkje vere psykiater for å sjå. Empati var fråverande. Det var påfallande korleis han med fynd og klem snakka om henrettelsar, ikkje drap, om motorsykkelraid gjennom Oslo der han skulle ha plaffa ned journalistar og blitzarar. Det var interessant å sjå kor han er på defansiven, angstbitersk, patetisk arrogant nektar han å forklare aktor kva ein flammekastar er. Det er ein tåpe som sit tiltalt i Oslo. Ein real klovn. Og det var greit å sjå.

Det gjer noko med oppfatningen av saka å få eit bilete av kva slags menneske det er som står bak. Den totale mangelen på følelsar, den ekstreme egoismen. For meg framstår han som rykande gal. Publikum rista på hovudet og tidvis lo dei av det mannen presterte lire av seg. Så ille er det at det er vanskelge å tru at nokon i fullt alvor kan framføre slike synspunkt og meiningar.

Ivirig forklarer han at han til Utøya tok med seg bajonett og kniv for å halshogge Gro Harlem Brundtland. Dette skulle han filme medan han las opp ein eigenskriven tekst. Så skulle han laste filmen på web medan han venta på å bli tatt. Men ABB sitt kamera hadde gått tom for batteri, difor hadde han det ikkje med til Utøya. Og for det andre, aksjonen hans mot regjeringskvartalet og Utøya var fleire timar forsinka. Og kvifor? Fordi ABB ikkje orka stå opp tidleg, han var så trøtt stakkars. Dessutan måtte han kople opp eit modem før han drog og sprengde bomba i regjeringskvartalet. Han hadde heller ikkje, i løpet av lang lang tid, greidd å kjøpe seg ein Iphone.

Han meinte han (eller "dei militante nasjonalistane i Europa, som han omtalte dei som - "dei" er antegeleg ein fantasi i ABBs hovud) var tvinga til å gjennomføre skytinga på Utøya fordi EU og systemet gjer det så vanskeleg å få tak i innhaldet til bomber, altså kunstgjødsel. EU og systemet har også gjort kunstgjødselen dårleg eigna som sprengstoff fordi den inneheld femten prosent kalk. Om aktor trudde at "militante nasjonalistar" syns det var kult å plaffe ned folk? Nei, nei, dei foretrakk bomber - og var eigentleg mot vold - men fordi det var så vanskeleg å få tak i kunstgjødsel til bomber, var dei tvinga til å gjennomføre skyting av mennesker.

Og utgangspunktet for alle ABBs tankerekker, det som ligg i bånn, er at han måtte gjere noko. At det blei skyting av mange unge menneske på Utøya, skuldast at det var "så vanskelig å få tak i innhald til, og å lage bomber". Som eit slags forsvar eller forklaring på kvifor han drog til Utøya..

ABB snakka om at han har rekognisert i regjeringskvartalet. "Rekogniseringa" gjekk ut på at han raskt gjekk forbi bygget, kasta eit blikk opp og gjekk fort vidare. Han våga ikkje meir enn det. For å ikkje vekke merksemd, hadde han med seg ein plastpose frå ein butikk. Det var ein smart strategi, meinte han.

Han drog til Praha for å kjøpe våpen utan kontakter, og gjekk bort til folk som såg kriminelle ut og spurde om dei hadde kalashnikovs å selge. "Såg kriminelle ut"...

Han skulle gjerne sprengt ei bombe på Youngstorget 1.mai, (på "kommunistanes dag" som han kalte 1.mai) fordi på denne dagen var heile Norges kommunistiske elite samla der. Dette seier litt om ABBs fantasi.

Han skulle også gjerne drept heile regjeringen på ein gong. Dette skulle utførast ved å sprenge ei bilbombe i regjeringskvartalet under mandagsmøte. Problem: regjeringen har ingen mandagsmøte.. Han anser byråkratar for politiske aktivistar, og rota frykteleg med aktivistbegrepet. Virka ikkje som han hadde kontroll på verken begreper eller kva han meinte.

Manifestet var ein kladd, uferdig, og ABB står ikkje inne for alt der sjølv. "Dei" ville at han skal skrive dette manifestet. "Dei" eksiterer antageleg i hovudet til ABB.

ABB vil ikkje drepe ungar, men planla å plaffe ned alle på Blitzhuset. Blitzhuset er tilhaldsstad for ei rekke ungdomar som er under både 18 og 16 år.

ABB hadde ikkje tenkt å skyte folk under 18 år på Utøya, og trudde der berre var ungdomar i alderen 16-18. ABB skulle kun skyte dei over 18. Han skulle alderssortere dei utfrå ansiktstrekk. Men uheldigvis for ABB funka dette ikkje så bra då ungdomane sprang sin veg og alderen var vanskeleg å bedømme bakifrå. Han sa forøvrig at planen var å skyte for å skremme dei på svøm og at dei så skulle drukne. (Kvar vart det av alderssorteringa?) Han rota også med sine kategori A, B og C-forrædarar.

I det heile var det ein patetisk person som framstod i retten. Så latterleg gal framstod ABB at det for min del var greit å få sjå det. Sjå at dette er eit forstyrra menneske uten allmennkunnskap som knapt greier føre eit ressonement. Om han er tilregneleg eller ikkje, verkar for meg vere eit ope spørsmål. Han framstår som patetisk, paranoid og forvirra. Som ein fascist og ekstrem egoist.

Folk burde få sjå rettssaken og sjå gjerningsmannen sjølv, ikkje silt gjennom media. Høyre ressonementa framført og høyre kor patetisk det er. Det er litt lettare å forholde seg til denne saka når ein ser at mannen bak er ganske sprø. Om han er syk, gjenstår å sjå, men eg held iallefall alle dører opne.

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys