Bondelaget bløffar om antibiotika i kyllingfôr

Brita Skallerud frå Norges Bondelag benektar i lesarbrevet “Faktafeil om norsk matproduksjon” i Dagbladet 3.juni at norske kyllingar får antibiotika i fôret. Det er rart at 2.nestleiar i Norges Bondelag ikkje er klar over dette.

Lesarbrevet Skallerud svarte på var Det er ein grunn til at mat vert billeg, Dagbladet 22.mai 2012. Lesarbrevet til Skallerud ligg, meg bekjent, ikkje på web.

Lat oss kikke på fakta: Norske standard slaktekyllingar blant anna blir gitt Narasin i fôret. Narasin er eit ionofor-polyeter antibiotika, også omtalt som koksidiostatika. At Skallerud ikkje er klar over dette, er underleg. At ho ønsker å benekte det, er interessant. Å hevde at narasin ikkje er antibiotika er bortforklaring eller mangel på medisinsk kunnskap. Sjølv EUs vitenskapskomté for mattrygghet har vurdert det som antibiotika.

Dette skriv komiteen:

OPINION OF THE COMMITTEE: Narasin is a polyether ionophore antibiotic."

Ein kan ta seg i å lure på om Bondelagets 2.nesteleiar virkelig er så desorientert eller om ho kort sagt ikkje kan stå inne for antibiotikabruken i norsk fjørfehald og ergo benektar denne.

Nortura skriv om Narasin-bruken på sine websider, men denne informasjonen har tydelegvis ikkje nådd Skallerud.

At Skallerud i år 2012 i sitt lesearbrev vidare påstår at antibiotikumet ikkje kan settast i samanheng med resistens, er mildt sagt underleg då resistensproblematikken er ein av dei mest openbare tema for diskusjon rundt korvidt denne typen antibiotika skal anvendast i norsk kyllingproduksjon. Ho skriv også at koksidiostatika forebygger parasittinfeksjon og virker ikkje vere klar over at Narasin også virker mot bakterier.

Skallerud trekk også fram den gjennomsnittlege transportdødeligheten på norske kyllingtransportar, 0,16 prosent utan å oppgi kilde. Talet stemmer, ifølge rapporten Kjøttets tilstand 2011 utgitt av Animalia, men det er interessant å sjå at Bondelaget bagatelliserer det faktum at Nortura beviseleg køyrer transportar der hundrevis av kyllingar frys ihel ved å omtale mine eksempel som “ulykker”.

Nei, Skallerud. Eg forstår at det smerter deg når denne typen informasjon om det bondeeigde samvirket Nortura kjem fram i media, men det er ikkje ulykker eg omtaler. Det handlar om ein gjennomgåande dårleg standard på bilar, så lat meg forklare det heilt enkelt: Dei høge dødstala i kalde og varme periodar er konsekvensane av ein del slakteritransporter i kalde periodar av året ikkje har godt nok utstyr til å halde høge nok temperaturar i bilane, noko som resulterer i at kyllingar frys ihel. Ergo vil ein på transportar i slike periodar kome opp i fleire hundre døde kyllingar, medan ein i periodar med mindre ekstreme temperaturar, er nede i færre.

Andre deler av året er det for varmt, og viftesystema i bilane for dårlege, slik at kyllingane blir kvalt av oksygenmangel. Igjen stig dødstala. Snittdødeligheten låg ut, men tala skjuler høge toppar i periodar. Skallerud bør sette seg inn i ei rekke heilt enkle fakta, eventuelt slutte med å benkekte virkeligheten. At ho bagatelliserer denne typen fjørfetransportar og benektar antibiotikabruk,, seier oss dessverre mykje om haldningane i Bondelaget og bondesamvirka.

Dette lesarbrevet står på trykk i Dagbladet 13.juni 2012.

Anne Viken, veterinær.

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre ...

Les mer

Faktafeil om eggproduksjon frå Matprat

Matprat påstår at levetid for høner er 70 veker. Dette er ein faktafeil. Deretter blir dei slakta og solgt som høns, skriv matprat. Dette er også ein faktafeil. Dei fleste høner blir gass ihjel og etterpå brent. Fakta er at verpehøner i industrielt verpehønshald blir slakta etter 70 veker. I naturen, eller om dei får sjansen, kan høner leve i opp mot ti år. Levetida er altså ganske mykje lenger enn matprats påståtte 70 veker. Slik Matprat framstiller det, kan det oppfattes som at høner blir slakta når deira levetid likevel er slutt. Dette er altså feil. Dei blir slakta lenge, lenge før. Verpehøner i industrielt fjørfehald har fått rugeeigenskapane sine bortavla. Dei kan altså ikkje formeire seg naturleg. Dei må rugast ut i rugemaskin. Høner i naturen ville lagt to tre fire kull med kyllingar per år, med rundt ti kyllingar i kvart. Det er ikkje naturleg for ei høne å verpe kvar dag, men gjennom avl har ein fått fram høner som verp seks egg i veka, og ein avlar...

Les mer

Tamme elgar som produserer ELGpapir, ELGolje og ELGmelk

I Jämtland lagar Sune Häggmark papir frå elgmøkk, ost frå elgmelk og lanolin frå elgpels. Verdas dyraste ost! roper Sune Häggmark på svensk, stotrande engelsk og improvisert fransk. Shit is money! Money, money, money! Jag älskar moose! Fleire titals turistar, deriblant mange nordmenn, står tett i tett på tunet i Orrviken, ein kjapp køyretur sør for Østersund i svenske Jämtland. Her har Häggmark realisert sitt eige elgparadis med produksjon av papir frå elgmøkk, ost frå elgmjølk og lanolin av feittet i elgpelsen. Han er den entusiastiske gründeren bak turistverksemda Moosegarden, eller "elghagen" på norsk. Häggmark lever godt, svært godt etter at Moosegarden vart starta i 1997 som ein følge av to morlause kalvar som trong ein heim. Han gjer det klinkande klart for dei store flokken turistar at det er ei mengde pengar i elg. Moosegarden eksporterer elg til Polen, Tyskland og England. Inspirasjonen hentar han frå Russland. Ein tam elg kostar 35 0...

Les mer

Søk i denne bloggen