Ein anna ting eg tenkte på, er at nynorskfolket ofte trekk fram folk i NRK som store førebilete for språkbukarar på nynorsk, medan dei rakkarned på oss som er i avis og beskuldar oss for å dumpe språket fordi vivil ha ei karriere. Det er svært motstridande,men bekreftar også minpåstand om at det er skriftspråket som er problemet. Vi som skriv bokmål snakkar jo oftast dialekt eller ganske nynorsknært. Vi klarer å snakke men ikkje nødvendigvis å skrive korrekt nynorsk. Dei som snakkar på lufta i NRK slepp tenke på rettskrivinga, og det mange ikkje veit, er at dei fleire gonger les opp frå bokmålsmanus. Det påpeika blant anna eit av ankera ein gong eg intervjua han. Eg spør meg igjen: kor mykje veit nynorskgeneralane om det praktiske liv??
Eg har motteke fleire mail og sms etter innlegget om nynorsk (sjå Den ubrukelege nynorsken 2 to bloggpostar lenger nede her). Blant anna frå ein professor som skriv dette: "alminnelige mennesker velger ikke skriftspråk ut fra ideologiske eller moralske overveielser -- de velger det skriftspråk som er lettest åhåndtere. Og da er valget klart: Bokmålet er lettere."
Realitetsorientering er flott.
Eg har sett meg svært lei på nynorskgeneralane sin, det eg vil kalle,virkelighetsfjerne, retorikk. Dei forstår jo ikkje kva som ligg tilgrunn for språkskifter. Eg lurer av og til på om det er gjort noko idet heile tatt for å finne ut kva som er fører til at folk går bort frå nynorsk. Eg føler at retorikken er kort sagt mytebasert, og myter er som skjent ikkje fakta. Det vert messa om og om att om at vi er omgitt av bokmål. Ja, det veit vi. Det er vi. Men det må vi også forhalde oss til, så kvifor ikkje ta tak i problemet og slutte å snakke om selvfølgeligheter.
Kvar gong nokon seier at nynorsken er for vanskeleg, kvar gong tal viser at nesten 80 prosent av unge i Sogn og FJordane vurderer å byte til bokmål, vert det forklart med at vi vil opp og fram, at vi kuttar røter og at vi forkastar identiteten vår. Det er snart på tide å høyre på kva vi faktisk seier: nemleg at dette handlar om praktiske skriveproblemer. Vi må skape eit språk som går an å bruke sjølv om vi er omgitt av bokmål.
Eg har motteke fleire mail og sms etter innlegget om nynorsk (sjå Den ubrukelege nynorsken 2 to bloggpostar lenger nede her). Blant anna frå ein professor som skriv dette: "alminnelige mennesker velger ikke skriftspråk ut fra ideologiske eller moralske overveielser -- de velger det skriftspråk som er lettest åhåndtere. Og da er valget klart: Bokmålet er lettere."
Realitetsorientering er flott.
Eg har sett meg svært lei på nynorskgeneralane sin, det eg vil kalle,virkelighetsfjerne, retorikk. Dei forstår jo ikkje kva som ligg tilgrunn for språkskifter. Eg lurer av og til på om det er gjort noko idet heile tatt for å finne ut kva som er fører til at folk går bort frå nynorsk. Eg føler at retorikken er kort sagt mytebasert, og myter er som skjent ikkje fakta. Det vert messa om og om att om at vi er omgitt av bokmål. Ja, det veit vi. Det er vi. Men det må vi også forhalde oss til, så kvifor ikkje ta tak i problemet og slutte å snakke om selvfølgeligheter.
Kvar gong nokon seier at nynorsken er for vanskeleg, kvar gong tal viser at nesten 80 prosent av unge i Sogn og FJordane vurderer å byte til bokmål, vert det forklart med at vi vil opp og fram, at vi kuttar røter og at vi forkastar identiteten vår. Det er snart på tide å høyre på kva vi faktisk seier: nemleg at dette handlar om praktiske skriveproblemer. Vi må skape eit språk som går an å bruke sjølv om vi er omgitt av bokmål.