Gå til hovedinnhold

Misbruk av feminisme

Høyr denne 8.mars-debatten mellom Randi Førsund og Anne Mette Hjelle.

Dette er den mest bråkete debatten eg har hørt på lenge. Dei påberopar seg begge å vere feministar, men ingen av dei er det slik eg ser det. Slike som påberopar seg å vere feminstar men ikkje er det, samtidig som dei jamrar seg og flaggar ordet for å liksom fronte ei "feministisk sak" som til sjuande og sist handlar om alt anna enn feminisme, ødelegg for ordet og for kvinnekampen.

Å vere feminist handlar om aksept for at vi er ulike, det handlar om aksept for at nokon vil drive liten butikk og andre vil lage stor film. Det handlar om aksept for at den enkelte har sine ønsker og muligheter. MEN det handlar også om systemkritikk, og då går det ikkje an å sei at den enkelte er fullt og heilt ansvarleg for si eiga lukke og sin eigen framgang slik som Helle presterer å sei samtidig som ho kallar seg feminist. Dette Hjelle seier, er beint fram Frp-retorikk og Frp har ingenting med feminisme å gjere. Greit nok, ein har sjølv ansvar, men det er ikkje kun ein sjølv. Ein er også avhengig av systemet ein befinn seg i.

I sysmemkrtikken ligg også ein kritikk av systemet, naturleg nok, som skapar skilnader mellom kvinner og menn, og som gjer at kvinner i Noreg tjener nesten 15 prosent mindre enn menn i gjennomsnitt, for same type jobb. Men dette igjen, har lite å gjere med at Førsund ikkje får 100 millionar til ein film. Førsund trekker inn feminisme i sin argumentasjon, det er kort sagt misbruk av ordet. Eg blir litt småsur på vegne av kvinner og på vegne av feminstane. SJekk ut http://www.fett.no/. Her foregår seriøs feministisk debatt. Eg er bra lei av at alle som har fitte kaller seg feminist. Mange kvinner som kallar seg feministar, er på kunnskapsnivå alla Frp kva feminisme angår. Det held kort sagt ikkje.

For å kalle seg feminist, må ein vite kva ein snakkar om. Ein kan ikkje berre ta fram ordet feminist og bruke det til å fronte si sak slik Førsund gjer i denne debatetn, og slik Hjelle også gjer. Det er misbruk av ordet og politikken rundt feminismen. Kan godt vite dei veit meir om feminisme enn kva som kom fram i denne debatten, men det kjem ikkje fram. Kall ein spade for ein spade. De diskuterer innovasjon norge i denne debatten, dette har ingenting med feminisme å gjere slik som de framstiller det. Set dåke inn i feminisme og kva det står for før de flaggar det feministiske flagget.

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys