Gå til hovedinnhold

Eventyr om menn frå fjordfylket

Det var ein sein kveld i oktober at Arve Helle, Georg Arnestad, Jan Atle Stang og Nils R Sandal drog på elefantjakt på Kviteneset i Bygstad. Helle hadde vore på Blåfjellet og var i storslag. Stangen hadde med fiskestang og det som verre var, Arnestad hadde med seg ein årgang Sogn Avis innbunde med skinn, og Sandal bar på ein stor pappkasse med countryplater frå femtitalet.

- Side fire, år 1978, avsnitt fem. Overskrift: "Hest løpsk i rundkøyring, mann sprungen ned, kvinne sparka bak". Første sitat var frå fylkesordførar Nils R. Sandal som på den tida var 28 år. Han sa: "Vi må bevilge meir pengar til å sette opp sikre hestegjerder i Sogndalsdalen". Kven kom med andre sitat? spurde Arnestad, men ingen kom på det i farta.
- Det var Arnestad, sa Arnestad.
- Og kva sa så denne Arnestad, spurde Arnestad.
- Han sa sikkert at det var for få kvinnfolk i det offentlege rom. Difor passa det godt med ei merr i rundkøyringa, sa Stangen.

- Stang ut, det var pina deg feil. Arnestad sa at det neppe er gunstig med nettinggjerder langs turistvegar av di det då vert enda vanskelegare å finne god mat langs vegane enn det alt er, sa Arnestad og Stangen vart taus som grava.
Det var då Helle såg ein engel, og Sandal gjekk på ei gran.
- Gjekk du på ei gran, du, sa Arnestad.
- Pina deg, det gjorde eg. No ha eg mista alle platene mine utover myra her, sa Sandal og ga seg til å krabbe rundt etter country.
Helle sat bak ei busk og ba om pent ver, han skimta skyer i det fjerne og hadde vitterlig fått ein engel på kneet. Engelen beit han i øyre, dette var ingen snill engel, og Stangen heva fiskestanga til slag.
- Du slår ikkje englar med fiskestang, sa Helle til Stangen, men Sandal meinte det var på sin plass å gi engelen litt deng.
- Vi har nok med snåsamannen om vi ikkje skal ha ein englebiten ordførar i tillegg, sa Stangen og gjekk til åtak, men der knakk stanga. Vengene vart for skarpe for bambusen.
- La no Hellen kose seg med ditta kvinnfolket, sa Arnestad, og ga seg til å bla i Sogn Avis igjen.
- Side tretten, årgang 1989, artikkel fem, 3.mai. Kven sa at "Det er atter ein gong bruk for lause hestar i rundkøyringa?"
- No må du slutte med dei spørsmåla dine før eg røyker ei Firda, sa Helle, men då vart Stangen olm.
- Røyk deg heller ei Sogn Avis, sa han. - Din Fjalermolbu.
- Fjalermolbu kan du vere sjølv, sa Helle og prøvde å reise seg men engelen var tung og han kom ikkje av flekken.
- Har de ingen svar? spurde Arnestad og fortsette av seg sjølv: - Det var Arnestad!

FAKTABOKS:
Arve Helle er ordførar i Fjaler, Nils R Sandal er fylkesordførar, Jan Atle Stang er redaktør i Firda og Georg Arnestad er ansatt ved Høgskulen i Sogn og Fjordane.
Etiketter:

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre
Les mer

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl
Les mer

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys
Les mer