Gå til hovedinnhold

Navarsetes personlige vendettaer mot "gretne gamle gubbar" som meiner det er for mange "bondepolitikarar på tinget".

Forskar Georg Arnestad sa nyleg til Firda at Sogn og Fjordane taper i høve til nabofylka på Vestlandet, fordi dei har for mange bondepolitikarar som er opptekne av livet på landsbygda. Akkurat dette kan han nok ha rett i, eller urett i, ein politikar på tinget er trass alt valgt inn på vegne av det fylket han representerer og i så måte er det jo litt deira jobb å vere bondepolitikarar sidan fjordfylket inneheld ein haug med bønder, men næringslivet er nok uansett det som kjem til å bere fylket i åra framover når melketankane ein etter ein synk i Sognefjorden, men det som er mest hårreisande med saka, er ikkje dei synkande bondepolitikarane, men måten Liv Signe Navarsete (Sp) svarar Arnestad på.

For kjem du frå Sogn og Fjordane må du forhalde deg til ei viss oppskrift, og du må vere pro bygda, uansett kva som foregår der. Ellers er du ein "gretten gammal gubbe", slik Liv Signe Navarsete presterer å sei til Firda og NRK. (Sjekk ut kommentarfelta under sakene, der kjem det fram mangt og mykje rart av synspunkt). Eg lurer vel litt på kven som egentlig er den gretne gubben her? Det er vel neppe Arnestad.

Navarsete har tydeligvis gått tom for krutt, eller argumenter. Eventuelt er ho forbanna: ein som er forskarar, men som tydeligvis inntar politiske standpunkt ministeren ikkje kan forhalde seg til, må nødvendigvis vere "ein gretten gammal gubbe med Ap-sympatiar" (Georg Arnestad) eller Frp-ar (Idar Mo). Det var litt av ein retorikk frå ministerhald, gitt.

Og kva oppnår ho med dette?

For nei, eg synest ikkje det er friskt. Eg synest det er ganske så ufriskt. Det stinkar av personlig vendetta.

Om Arnestad: -- Eg tykkjer han kunne stå fram som den Ap-politikaren han er, i staden for å kle seg i forskarfrakk på eit felt der han aldri har forska, seier Sp-leiaren.

Om Mo: – Han framstår meir og meir som ein FrP'ar, og han tek feil.

Dæven, seier eg.

Personlige vendettaer bør Navarsete heve seg over når ho forsøksvis skal svare på kritikk i ein valgkamp. Sakene eg her har linka til, fortel meg ikkje ein pøkk om vegar i fylket, bortsett frå ministerens sjølvsagte innlærte tape om kor masse dei rødgrøne har gjort for Sogn og Fjordane. Jada, vi lytter og venter til du har noko interessant å sei, er journalisttrikset når slike lekser kjem. Gi oss litt real shit.

Vi bryr oss ikkje om at Arnestad før har sagt ditt eller datt om ditt og datt som får ministeren til å klø på ryggen når ho høyrer namnet. At ho kjem med slike utspel, føkker opp debatten, rett og slett.

Navarsete bør heller argumentere om sak, ikkje gå på person. Ho tar mannen, ikkje ballen, og tabber seg regelrett ut. Men at Navarsete tabbar seg ut, gir eg egentlig ein god dag i. Det eg ikkje gir ein god dag i, er at ho på denne måten legitimiserer personangrep og skitne debattanklingar.

Sogn og Fjordane har ikkje så mange originale høgttenkande stemmer som går utanom den opptrakka stien som fortel oss at "Sogn og Fjordane er så fantastisk og kan ikkje kritiserast, då er du sur gamling".

I eit fylke som alt slit så hardt i motbakke, blant anna når det kjem til folketal, bør heller enn å skape eit negativt debattklima, ta i bruk konstruktive argumentasjonsrekker og gi oss litt real shit heller enn personkarakterestikkar som ærlig talt er uinteressante.

Arnestad har rett i mangt og mykje av det han seier, og slike stemmer treng ein å lytte til. Ein bør heller gi plass til slike stemmer, heller enn å karakterisere på patetisk vis. Arnestad er ei av dei få stemmene frå fjordane som faktisk blir hørt i Oslo. Medan mange nøyer seg med å nikke einige rundt sine eigne kjøkkenbort, jamre seg over makta i Oslo og rase mot folk dei er uenige med, tar Arnestad debatten om at utkantane blir oversett av sentralmakta, og så vidare og så vidare. Men dette har vel ikkje folk fått med seg, der dei sit blant tuene sine. Det er på tide å løfte blikket. Og eg forventar at ministeren heller enn å senke takhøgda, heretter bidrar til å heve den. Korleis kan ein vente seg at folk skal tenke høgt og uttale seg om det er slik retorikk ein skal bli møtt med? Og korleis skal ein då få framgang?

Det er ikkje rart vegane i fylket ikkje blir betre når våre politikarar på tinget ikkje maktar heve seg over “grette gubbe”-nivået. Dette var litt flaut. Gi oss heller litt argumenter. Denne du er dum og du er dummare- retorikken leder ingen vei.

Les Alfred Bjørlos motsvar.

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys