Gå til hovedinnhold

Kva er Helge Johnsens agenda i Firda?

"Eg les med ei stigande kjensle av at ho meir teiknar eit bilete av eigne fordommar og angst for å lukte fjøs i byen, enn av Sogn og Fjordanes hovudproblem", skriv Helge Johnsen i ein kommentar i gårsdagens Firda. Eg skal stille nokre få spørsmål til ettertanke:

Eg er utdanna veterinær (vi luktar fjøs heile dagen gjennom heile studiet midt i Oslo sentrum), skriv nynorsk og skriv om Sogn og Fjordane. Eg hadde neppe brukt tid på noko av dette om eg var redd for å lukte fjøs i Oslo.

Eg er også klar over at Johnsen ikkje likte bunadsdebatten i 2007. Same år framstilte han Olaug Nilssen si 17.mai tale i Førde som eit oppgjer med meg og dei såkalla mindreverdighetskompleksa mine om bunader. Dette vart retta opp i på privat basis, då talaren etter saka kontakta med meg for å forklare feilframstillinga i Firda. Ho sende meg manus på mail. I manus var ikkje mitt navn nevnt. Likevel handla saka i Firda meg. Kvifor?

Det var også Johnsen som hadde intervjua Liv-Signe Navarsete i tirsdagens avis og fått sitater, atter ein gong, om at eg hadde dårlig sjølvtillit på grunn av bygda og nynorsk. Eg har før sagt at eg brukar bygd og nynorsk som deler av mi merkevare. Eg er stolt av det. Kor mange gonger må eg forklare meg?


Johnsen har ein agenda. Eg foreslår derimot at han prioriterer redelighet i arbeidet med dekningen av denne debatten framover.


Jenny Følling påstår ho må vite om den manglande internettilgangen for å gjere noko med det. Kjære Følling. Du veit eg har klaga på nettilgangen i to år, du visste om dette problemet. Ikkje lat som noko anna. Og dette er ordførar i min skattekommune. Gi meg penga tilbake.

Etiketter

Etiketter:

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre ...
Les mer

Faktafeil om eggproduksjon frå Matprat

Matprat påstår at levetid for høner er 70 veker. Dette er ein faktafeil. Deretter blir dei slakta og solgt som høns, skriv matprat. Dette er også ein faktafeil. Dei fleste høner blir gass  ihjel og etterpå brent.  Fakta er at verpehøner i industrielt verpehønshald blir slakta etter 70 veker. I naturen, eller om dei får sjansen, kan høner leve i opp mot ti år. Levetida er altså ganske mykje lenger enn matprats påståtte 70 veker. Slik Matprat framstiller det, kan det oppfattes som at høner blir slakta når deira levetid likevel er slutt. Dette er altså feil. Dei blir slakta lenge, lenge før. Verpehøner i industrielt fjørfehald har fått rugeeigenskapane sine bortavla. Dei kan altså ikkje formeire seg naturleg. Dei må rugast ut i rugemaskin. Høner i naturen ville lagt to tre fire kull med kyllingar per år, med rundt ti kyllingar i kvart. Det er ikkje naturleg for ei høne å verpe kvar dag, men gjennom avl har ein fått fram høner som verp seks egg i veka, og ein avlar...
Les mer

Tamme elgar som produserer ELGpapir, ELGolje og ELGmelk

I Jämtland lagar Sune Häggmark papir frå elgmøkk, ost frå elgmelk og lanolin frå elgpels. ­ Verdas dyraste ost! roper Sune Häggmark på svensk, stotrande engelsk og improvisert fransk. ­ Shit is money! Money, money, money! Jag älskar moose!   Fleire titals turistar, deriblant mange nordmenn, står tett i tett på tunet i Orrviken, ein kjapp køyretur sør for Østersund i svenske Jämtland. Her har Häggmark realisert sitt eige elgparadis med produksjon av papir frå elgmøkk, ost frå elgmjølk og lanolin av feittet i elgpelsen. Han er den entusiastiske gründeren bak turistverksemda Moosegarden, eller "elghagen" på norsk. Häggmark lever godt, svært godt etter at Moosegarden vart starta i 1997 som ein følge av to morlause kalvar som trong ein heim. Han gjer det klinkande klart for dei store flokken turistar at det er ei mengde pengar i elg. Moosegarden eksporterer elg til Polen, Tyskland og England. Inspirasjonen hentar han frå Russland. Ein tam elg kostar 35 0...
Les mer