Gå til hovedinnhold

Menneske eller bloggar?

Eg blir stadig konfrontert med at folk trur at eg er min blogg. AViken = A Vikens blogg. Dei trur også at AV-skribent = AV in person. Dette er ein plagsom rollemiks, men eg får den slengt på bordet titt og stadig, rett nok av folk som ikkje kjenner meg. Aldri av kjenningar. Dei ser person og retorikk i sammenheng, men på ein heilt anna måte enn dei som ikkje kjenner meg.

Dette er sikkertnok naturlig, all den tid ein hekter på folk det ein veit om dei, men eg er altså ikkje min blogg. AV in person er ikkje lik AV bloggar, eller kva ein måtte tru. AV-skribent er heller ikkje lik AV in person.

Min blogg er ei slags rolle, slik som andre tar på seg roller på ei scene eller ein går inn i jobb. Dette kan også seiast om mi skriveverksemd.

Eg er eksempelvis heller ikkje "eg" i mine manus. Det er alt fiksjon, spel for galleri, roller ein går inn i. Eg vil gjerne fri meg frå desse rollene når eg går privat.

Men eg er alltid like usikker på korleis eg skal angripe dette spørsmålet: er du din blogg? Eller: kor mykje av deg er i din blogg? Nei, seier eg. Eg er ikkje min blogg. Min blogg er ein bitteliten del av mitt virke, og overhodet ikkje mitt hovedvirke. Likevel blir denne bloggen via ein del merksemd: du ER din blogg.

TJA. Eg hopper uti store ord som andre hopper uti eit basseng, seier eg. Og så veltar eg meg i desse orda.

Er det DU som har AV-bloggen?

Ja, seier eg. Og dei er alltid like overrasaka. Du ER jo ikkje hissig! Nei, seier eg. Eg er ikkje så hissig. Bloggen er derimot hissig.

Man or machine? Woman or blogger? Female devil, blogger frå indre helvete, seier dei og kviskrar i buskene. Bit ho? Nei, eg bit sjelden.

Eg veit ikkje kva eg skal gjere med problemet "du er din blogg", men saka er no iallefall oppklart.

Eg ER IKKJE min blogg. De som måtte tru noko anna skal eg ete til frukost.

Etiketter

Etiketter:

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre ...
Les mer

Faktafeil om eggproduksjon frå Matprat

Matprat påstår at levetid for høner er 70 veker. Dette er ein faktafeil. Deretter blir dei slakta og solgt som høns, skriv matprat. Dette er også ein faktafeil. Dei fleste høner blir gass  ihjel og etterpå brent.  Fakta er at verpehøner i industrielt verpehønshald blir slakta etter 70 veker. I naturen, eller om dei får sjansen, kan høner leve i opp mot ti år. Levetida er altså ganske mykje lenger enn matprats påståtte 70 veker. Slik Matprat framstiller det, kan det oppfattes som at høner blir slakta når deira levetid likevel er slutt. Dette er altså feil. Dei blir slakta lenge, lenge før. Verpehøner i industrielt fjørfehald har fått rugeeigenskapane sine bortavla. Dei kan altså ikkje formeire seg naturleg. Dei må rugast ut i rugemaskin. Høner i naturen ville lagt to tre fire kull med kyllingar per år, med rundt ti kyllingar i kvart. Det er ikkje naturleg for ei høne å verpe kvar dag, men gjennom avl har ein fått fram høner som verp seks egg i veka, og ein avlar...
Les mer

Tamme elgar som produserer ELGpapir, ELGolje og ELGmelk

I Jämtland lagar Sune Häggmark papir frå elgmøkk, ost frå elgmelk og lanolin frå elgpels. ­ Verdas dyraste ost! roper Sune Häggmark på svensk, stotrande engelsk og improvisert fransk. ­ Shit is money! Money, money, money! Jag älskar moose!   Fleire titals turistar, deriblant mange nordmenn, står tett i tett på tunet i Orrviken, ein kjapp køyretur sør for Østersund i svenske Jämtland. Her har Häggmark realisert sitt eige elgparadis med produksjon av papir frå elgmøkk, ost frå elgmjølk og lanolin av feittet i elgpelsen. Han er den entusiastiske gründeren bak turistverksemda Moosegarden, eller "elghagen" på norsk. Häggmark lever godt, svært godt etter at Moosegarden vart starta i 1997 som ein følge av to morlause kalvar som trong ein heim. Han gjer det klinkande klart for dei store flokken turistar at det er ei mengde pengar i elg. Moosegarden eksporterer elg til Polen, Tyskland og England. Inspirasjonen hentar han frå Russland. Ein tam elg kostar 35 0...
Les mer