av Arto Paasilinna er tidenes lesaroppleving. Eg skjønar på ingen måte kvifor i alle dagar eg ikkje har oppdaga denne fantastiske forfattaren før. Og som det blir sagt: har du først oppdaga han, så er du hekta, og det er kanskje difor han er bejubla og omsett til ei rekke språk. Lat oss kort oppsummere:
Heidundrande beskrivelsar
Kanonbra sitater
Alt crap er kutta ut, ting skjer DER, møllaren drar til bygda og stjel våpen, han set fyr på kirka, han legg i veg!
Hjarteskjerande beskrivingar av galskapen i eit sneversynt bygdesamfunn som ikkje tolererer den litt spesielle møllaren som kjem til bygda, og vanviddet i handlingane til mange av innbyggarane i bygda, fullstendig i tråd med menneskeleg psykologi og kva vi er i stand til av dumheiter.
Medan den norske bestselgaren Henrik Langeland skriv tekst så flat som eit fortau, så grå som stein, så gørr at du kan grine av det, er Paasilinna eit eksempel på det motsette. Han er ein forfattar som briljerer så til dei grader med språk, vendingar og sitater at det er rett og slett dansar bortover myrane, gjennom skauen, over slettene, ut på vegen, oppetter bergveggane. Heidundrande hei kor det går bortgjennom teksten. Det er litt av den same opplevinga eg fekk når eg las Tonje Glimmerdal av Maria Parr, ei barnebok rett nok, men dog så smekk full av vilt bra sitat, ord og beskrivingar at det berre feide av bana det meste anna. Vil du skrive, er dette to forfattarar som er eit MUST å lese, språklig briljanse i høg klasse. Les og lær.
No er det berre å kaste seg over resten av forfattarens bøker. Drit i forfattarskular, les Paasilinna. Karl Ove Knausgård har uttalt at han fekk mange års skrivesperre av å gå på forfattarskule. Det er altså det motsette som skjer om du les Paasilinna.
.