Godt norsk.
Det er godt, det er norsk. Punktum.
Men er det eigentleg det?
Høyr på Her og Nå på NRK P1 idag ca halv seks. Tema: kylling med saltvatn i. Underteikna deltar.
Lat oss kikke på norsk søppelmat nummer ein, kylling. Kylling er dyr som vert behandla dårleg i alle ledd, frå dei er klekt til dei hamnar på ditt fat. Kylling er det nærmaste vi kjem levande søppel.
Produsenten av kyllingar og avlsdyr som skal bli kyllingar produserer dyr som lir av kronisk svolt, veks frå organa sine og ikkje tåler eit liv i det fri. Dei er, kan vi enkelt sei, ødelagt av avl. Svoltkjensla er forstyrra.
Bonden produserer levande søppel med låg dyrevelferd.
Dårleg beinkvalitet, brannskader på kroppen grunna dårleg strø, bukhinnebetennelse som gjer at betennelsesvæska sprutar deg i ansiktet når du opner buken på den. Norske kyllingar er også avhengige av å få antibiotika i foret fram til eit par dagar før slakting. Dette kan skape resistens som i sin tur vert overført til den som et kjøtet eller dei som omgås dyra.
Nortura køyrer kyllingtransportar der hundretals frys ihjel og tusentals frys fast i underlaget i kontainerane i lastebilane. Dei som lever etter å ha blitt hakka laus frå isen når transporten når slakteriet, blir til mat for deg. Dette er eit vinterscenarie. Om sommaren blir kyllingar kvalt medan dei ventar på lessing ved slakteriet. Kvifor? Dårleg tilpassa transportbilar.
Matvarekjedane ønsker også å selge deg billeg søppelmat. Kylling som først er ødelagt av avl, deretter levere eit liv som sjuk, nesten dør under transport for så å bli pumpa full av saltvatn og solgt. Lat oss kalle det "vått norsk søppel".
Men det er billeg. Vi ser eit klasseskille i matfatet: kvalitet til dei med pengar og bevisste matvalg, søppel til dei med dårleg råd.
Føles dette som god mat? Eller godt norsk? Ja, norsk er det, om ein ser bort frå at avlsmaterialet til kyllingane er importert og at foret deira kjem frå Brasil, mellom anna.
Etikken er på ville vegar i kyllingproduksjonen.
Det er godt, det er norsk. Punktum.
Men er det eigentleg det?
Høyr på Her og Nå på NRK P1 idag ca halv seks. Tema: kylling med saltvatn i. Underteikna deltar.
Lat oss kikke på norsk søppelmat nummer ein, kylling. Kylling er dyr som vert behandla dårleg i alle ledd, frå dei er klekt til dei hamnar på ditt fat. Kylling er det nærmaste vi kjem levande søppel.
Produsenten av kyllingar og avlsdyr som skal bli kyllingar produserer dyr som lir av kronisk svolt, veks frå organa sine og ikkje tåler eit liv i det fri. Dei er, kan vi enkelt sei, ødelagt av avl. Svoltkjensla er forstyrra.
Bonden produserer levande søppel med låg dyrevelferd.
Dårleg beinkvalitet, brannskader på kroppen grunna dårleg strø, bukhinnebetennelse som gjer at betennelsesvæska sprutar deg i ansiktet når du opner buken på den. Norske kyllingar er også avhengige av å få antibiotika i foret fram til eit par dagar før slakting. Dette kan skape resistens som i sin tur vert overført til den som et kjøtet eller dei som omgås dyra.
Nortura køyrer kyllingtransportar der hundretals frys ihjel og tusentals frys fast i underlaget i kontainerane i lastebilane. Dei som lever etter å ha blitt hakka laus frå isen når transporten når slakteriet, blir til mat for deg. Dette er eit vinterscenarie. Om sommaren blir kyllingar kvalt medan dei ventar på lessing ved slakteriet. Kvifor? Dårleg tilpassa transportbilar.
Matvarekjedane ønsker også å selge deg billeg søppelmat. Kylling som først er ødelagt av avl, deretter levere eit liv som sjuk, nesten dør under transport for så å bli pumpa full av saltvatn og solgt. Lat oss kalle det "vått norsk søppel".
Men det er billeg. Vi ser eit klasseskille i matfatet: kvalitet til dei med pengar og bevisste matvalg, søppel til dei med dårleg råd.
Føles dette som god mat? Eller godt norsk? Ja, norsk er det, om ein ser bort frå at avlsmaterialet til kyllingane er importert og at foret deira kjem frå Brasil, mellom anna.
Etikken er på ville vegar i kyllingproduksjonen.