jeg går i skogen, jeg går i skogen og leter etter nobelprisvinnere. det eneste jeg tenker på, er å finne flest mulig nobelpris-vinnere på kortest mulig tid. jeg roper for eksempel: Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeei! NOBELPRIS-VINNER KOR E DU HENNE!!!!! og som en roper får en svar og jeg får ingen svar.

Eg lo så eg datt av stolen. Her blir ein parodiert på Radio Røysi. http://www1.nrk.no/nett-tv/klipp/301874

Det er mange måter å fortelle folk historia om sitt liv. a) det du vil at ditt liv skal vere, b) det du trur den du snakker til vil at ditt liv skal vere, c) korleis det ideelt sett skulle ha vore d) eller korleis ditt liv faktisk er. eit anna spørsmål er kem som føkker opp verden eg lever i, og som gjer at historia eg forteller ikkje er den eg ideelt skulle ha fortalt, og det er det eg tenker ta ein titt på her. skal vi virkelig måtte gå med nøkkelen klar til å stikke ut augene på ein potensiell voldtektsmann slik vi har lært? Kan han bruke nøkkelkjedet mitt til å kvele meg med? Ja, nei eg har ikkje fast jobb. Det er ikkje så lett i mediebransjen. Ja, det er sant at det er usikkert, ja utgifter og sånt. Kan ikkje kjøpe kåk når en går på kun nokre få månader lange arbeidskontrakter. Koffer eg liker beat? Det er driven, trøkket, skjønneruvel. Her for eit par månader sa eg til tanta mi at eg lurte på når eg skal få meg fast jobb. Ja, det har eg lurt på lenge, sa tanta mi og såg megetsig

Jeg innrømmer det gjerne. Jeg er driiiiiiiiiiiiiiitredd for spøkelser. (radiOrakel, spøkelsessending 26.oktober 2007) Spøkelser , av middelnedertysk Spôkenisse ( spôken betyr «å gå igjen, å utføre trolldom»), er etter sigende paranormale skapninger, avdøde mennesker hvis sjeler går igjen. Fenomenet er kjent i alle kulturer, og bygger på troen på at levende vesener har en sjel som eksisterer uavhengig av kroppen. Folklore og trosforestillinger omkring spøkelser varierer imidlertid sterkt i forskjellige kulturer og til forskjellige tider og troen på spøkelser har vist seg å vere standhaftig. Meningsmålinger viser at et økende flertall av befolkningen tror på spøkelser i f.eks. USA (51% i 2003 mot 48% i 1998 ). Spøkelsesstemmer på lydbånd og radio, spøkelsesbilder på fjernsyn eller spøkelser som går til angrep ved å skru stereoen på fullt midt på natta, er blitt vanlige ingredienser i nyere spøkelseshistorier. Det finnes også rikelig med historier om spøkelsesbiler eller spø

(Dette innlegget var min innledning som paneldeltager i ein paneldebatt om medienes samfunnsansvar på Chateau Neuf (studentersamfunnet) 24.oktober 2007. Sigurd Allern - professor i journalistikk ved Universitetet i Oslo Eirik Mosveen - journalist i VG Per Arne Kalbakk- lederen for Dagbladets samfunnsavdeling Anne Viken - journalist i Klassekampen Takker du nei til eit tips, er enkelte kjappe med å trekke fram samfunnsansvaret: No tar du ikkje samfunnsansvar, sa ein og slengte på røret då eg ikkje ville skrive om at det hadde landa ein leikepistol på panseret av bilen hans. Han fekk nemlig ikkje dekka utgiftene til ny lakk. Du tar ikkje samfunnsansvar om du ikjke skriv om ipod-priser, sa ei an, og ein gong vart eg oppringt av ei dame som sa ho skulle drepe meg om eg ikkje tok samfunnsansvar og skreiv eit portrettintervju av ho i Dagbladet. Du lever med andre ord ganske farlig, og du er heile tida dønn samfunnsansvarlig. I Ver Varsom Plakatan står det om pressens samfunn

Her for ei stund sidan var eg i Odda. Eg drog dit som reporter for Klassekampen og skulle gjere eit intervju med den Terje Kolbotn, RVs ordførarkandiat. Då eg vakna neste dag, og såg Odda bada i sollys vart eg faktisk forelska i Odda. No var det nei til UNESCO i Odda, iallefall i første omgang, men skal ein tru visse oddingar, har dei ikkje tenkt å gi seg med det. Eg vart også litt forelska i denne gamle mannen som dreiv å plasserte ut blomster på kaien, mens Odda låg bada i sol. Men eg må innrømme at eg ikkje vart like forelska i smelteverket sjølv om det var fint tagga på eit par av bygningane. Denne benken framfor smelteverket, godt plassert i gågata i Odda, fasinerte meg derimot. Og dette bildet syns eg er ganske kult. Før valgkampdebatten trenger en definitivt en sigg.

– Eg skjønar ikkje kvifor fylket absolutt skal marknadsføre seg som om det var ein kostymekoloni frå fortida. Dette skriv journalist og student Anne Viken frå Bygstad i eit lesarinnlegg i avisa Firda etter å ha sett Sogn og Fjordane sitt bidrag til feiringa av 70-årsdagen til kong Harald. Ho meiner det er på tide å skifte PR-strategi og slakte eit par fjordingmytar. "Les resten av saka her":http://www.lnk-nytt.no/index.cfm?id=126525 ANNE VIKEN sitt krasse innlegg i Firda måndag om «bunadsmåten» vi marknadsførte fylket vårt på under kongens 70-årsdag, ser ut til å ha skaka mange. Debatten har vore frisk i papiravisa, og på firda.no har det regelrett spruta inn med kommentarar heile veka. «Alle» har ei meining om denne saka, og det gledelege er at det aller meste av det som er blitt skrive av innlegg har vore sakleg. Det illustrerer at Anne Viken har sett fingeren på noko som engasjerer folk. "les Firdas leiar her:"http://www.firda.no/blog/page/stang?entry=ein_kj%C3%A

Om kvinner som agurker i media og medienes samfunnsansvar Medier liker å skrive om kvinner, kvinner er synonymt med sex, og siden sex er underholdning, kan en sette likhetstegn mellom kvinner og underholdning, utspill rundt kjønnsroller og sånne ting: Mange menn savner den gode gamle kjerringa, sa Frp-politikeren Per Bjørnar Rødde (38) i VG 13.juni. Rødde langa ut mot norske kvinner som drikker mer, slåss og sjekker på byen. I samme åndedrag slo han et slag for asiatiske kvinner som den norske kjernefamiliens redning fra karrierekvinnene og deres uforsvarlige barnepassmetoder. Den nye kjerringa fra Asia skal visstnok kunne bidra til å øke fødselstallene, gjøre barna tryggere og redde de stakkars små som sliter med adferdsvansker og overvekt på grunn av de etnisk norske karrierekvinnenes Grandiosa-anarki. Verden var i ferd med å gå av hengslene, men dette var altså ikke nok. Nå var det Dagens Næringsliv (DN) sin tur: Moderne hjemmeværende fruer er gift med menn med millioninntekt

(Trykt i Firda 9.oktober 2007) I mai small det i Gulen. Sogn og Fjordane må begynner å sette dagsorden sjølv, kaste defensive tiltak på bålet og markedsføre seg med sol, vind og global industri. Anne Viken Foto: Marit Hommedal / SCANPIX Historia om omdømet til Sogn og Fjordane fortset. Det smalt i Gulen, det var lokalvalg med alskens påfunn og no kasta filmskapar Randi Førsund blikket nordover og ville ha Finnmarks omdømesjef til fjordfylket. Nokre dagar før skreiv Marit Eide Utheim på debattplass i Firda; ”Kanskje er det nå på tide å lytte til hva unge mennesker mener om dette temaet, og invitere til en skikkelig idédugnad”. Stein-Arne Ottesen i Lutelandet utvikling skriv i Firda at han vil satse på vind. Tendensane er positive. Det kan sjå ut til at andre enn bunadseliten og hersketeknikkfolket er i ferd med å innta debattarenaen med innovative forslag. Det er bra. Gloheite kuler på børs Norge er eit av dei områda i verda forskarane anslår vil klare seg best i møte med klim