Gå til hovedinnhold

Kokkvold og Norsk Presseforbund stiller seg ikkje bak bloggplakaten

slik mange let til og tru, og slik Thomas Moen og co ønsker å gi inntrykk av. Eg ringte dei og spurte idag.

Bloggplakatens førsteutkast ligg her.

Norsk Presseforbund stiller seg ikkje bak bloggplakaten, slik mange let til å tru. Dette er viktig å klare opp i, all den tid mange har trudd at dei gjorde nett dette.

Red: Sjå feks denne bloggposten som uttrykker bekymring for at Presseforbundet skal stå bak.

Vidare: (dette er ikkje sitater frå NP, men mine eigne).

Plakaten er mynta på rosabloggarar/ kommersielle bloggarar, og er ikkje passande å tre nedover hodet på alle som ein generell bloggplakat.

Det må tydelig presiserast kva slags bloggarar plakaten gjeld for.

Det er betenkelig at Moen og co prøver å få det til å framstå som om dei har Norsk Presseforbund og Kokkvold i ryggen for å gi legitimitet til eit produkt dei fleste seriøse bloggarar tek avstand frå.

Var det ikkje bloggplakaten som oppfordra til "redelighet" og "folkeskikk"?

Moen og co kan jo starte med seg sjølv: ikkje lyg, ikkje spre usanningar eller lett tolkbare påstandar. Du har fått det til å framstå som om Kokkvold og co er bak din rygg, neppe uintendert. Ufint.

Moen påstår no at han ikkje tek Kokkvold og co til inntekt. Spørsmål: kvifor har han då namedroppa dei som støttespelarar?

Godt initiativ med bloggplakat seier mange. Eg kan potensielt stille meg bak at vi kan ha ein plakat, men då må det gjerast på redelig måte. Moen har kommersielle interesser, men desse vil han ikkje snakke om. Er han ein good guy som kun ønsker å mistenkeliggjere oss bloggarar?

Eg siterer Ab imo pectore:

Bloggplakaten oppfordrer til ærlighet, transparens og folkeskikk, samtidig som den advarer bloggleseren om å tro at blogger har disse kvalitetene. Bloggplakaten hevder bloggerens krav(!) og rett til å skrive hva som helst som er lovlig, men pålegger annonsøren et ansvar for at bloggeren følger norsk lov. Bloggplakaten hevder å gjelde på tvers av plattformer, men adresserer i hovedsak problemstillinger relevant for kommersielle blogger og blogger rettet mot et ungt publikum. (dessuten undervurderer den sitt unge publikum) " sitat slutt.

-
Vi anar heller ikkje kven Moens såkalte oppdragsgivarar er: dei som ønskte seg plakat. Er dei like fake som at Pressforbundet liksom stiller seg bak? Kva er løgn i Moens spel om online power? Ingen veit. Det er problemet. Vi aner ikkje kva han bedriver fordi han spelar i kulissene og ikkje opent. Han har ikkje tatt bloggarar med på råd. Han opererer for seg sjølv. Kanskje ikkje så rart.
Etiketter:

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre ...
Les mer

Spelet om ØKO-maten, The øko-GAME: Marked - forbruker

Om spriket mellom PR og røyndom. (Med andre ord-artikkel publisert i Klassekampen 26.februar 2010) Bønder er og blir ei spesiell gruppe. Før var det høgstatus å vere storbønder. No er du er ein systematisk dyremishandlar, industriforbrukar av stakkars kyr og ellers ein trussel mot vår alles eksistens. Du tømmer dritt ut i atmosfæren, og driver oss alle lukt i undergangen. Før var det lågstatus å vere småbonde. Du hadde mindre makt, mindre pengar, sat gjerne på leigd jord og måtte sende alle sønene dine til USA om dei ville overleve. Du hadde så lite gras over vinteren at kyrne dine knapt klarte stå på beina når du slapp dei ut om våren, og du budde i eit lite hus fullt av ungar du streng tatt ikkje burde hatt meir enn halvparten av. No er det høgstatus å vere småbonde. Du er småskala og naturvennlig, lever gjerne på ein stad der ingen skulle tru at nokon kunne bu, og småskala kyr er innhylla i eit mytologisk teppe av grønt gras under spreke klauver. Dei har forgyl...
Les mer

Å halde foredrag for gubbar

Av og til må eg sei eg er ganske så lei av å halde foredrag. Du står framfor eit publikum, og skal snakke om at unge folk skal til bygda, og så sitter der hundretals, eller titals, menn og kvinner i alder femti seksti pluss og stirrer tomt på deg med armane i kors. Er det inspirerande? Nei. Det er svært lite inspirerande og svært kjedelig. Eg lurer av og til litt på kvifor ein har så mange konferanser. Folk møtes, stirrer på den som snakkar, skal liksom bli inspirert, og så skal ein gå heim og vere opplyst og glad og ha med seg nye og betre idear enn dei ein kom dit med. Gud, det er så kjedeleg å snakke til slike publikum. Du veit at mange av dei ikkje ein gong høyrer etter. Dei sit der, og er der, mest av alt for å få kake, ta seg ein fest, slenge drit, pule ei eller anna dame dei ikkje har pult før, og så dra heim til kjerringa. Det er vel eigentleg, summa summarum, det inntrykket eg har fått av kvifor ein arrangerer konferanser for distriktsutvikling. Eit hederlig unntak er Dyrøys...
Les mer