Gå til hovedinnhold

Kva mat skal ein kjøpe om økologisk ikkje er økologisk?

var det ein kar som spurte om i ein kommentar her på bloggen. Det er eit godt spørsmål. Eg forsøksvis svarer:

Tja, om du ønsker å ete mat som er økologisk per Debio-definisjon, har du ø-merka mat, men dette er og blir tvilsomt, som før påpeika. Då ville eg faktisk berre spart dei ekstra kronene og heller kjøpt konvensjonelt. same shit, different wrapping. Du må nok ut i småskala heimeproduksjon, og knapt nok der, før du finn reelle økoprodukt.

Lat osss ta eit eksempel. Feks er ikkje norske lam definert som økologiske sjølv om dei går på ugjødsla fjellbeite frå mai til langt på høsten, og kun eit par veker på heimebeite kvar vår. Fjellbeiter er ikkje gjødsla med verken kunstgjødsel eller sprøyta med sprøytemidlar. Dette med at norske lam, både øko og konvensjonelle beitar på same fjellbeite heile sommaren, side om side, for så å pakkast i ulik emballasje på hausten i butikken og prisa heilt ulikt, er eit eks på kor firkanta og lite i tråd med "økologiske prinsipp" Debio faktisk er. Dei godkjenner ikkje utmark som økologisk.

Ein brukar generelt lite kraftfor på sau om du samanliknar med feks ku, og når det kjem til hald av sau innandørs går både øko og konvensjonell sau på rister, all den tid det ikkje fungerte å ha økosau på talle pga talle blir svært blaut når sauen blir fora på silofor. Dermed var rister meir hensiktsmessig frå eit dyrevelferdsperspektiv.

Eksempelvis ein villsaubonde eg kjenner. Ho har sauene ute heile året, dei går på ugjødsla øyer ved kysten, men dei vert ikkje solgt som økologiske men som konvensjonelle. Rasen er villsau. Ho er "slow food"-produsent men alle sauene vert slakta som konvensjonelle. Logikken er kvar?

Link Slow food.

Så dette med Debio-økologisk er rett og slett så firkanta og lite hensiktsmessig at ja, kjøp konvensjonell. Spar pengane.

Etiketter

Etiketter:

Populære innlegg fra denne bloggen

Når den døde bestemora di spring etter deg på alle fire

Igår las eg den første barneboka eg har lese på lenge. Den handla om eit spøkelse, trudde eg, men det viste seg at det var eit romvesen. Det handla rett og slett om eit romvesen som sat fast i eit romskip nedi jorda under ei gran ute i skogen etter å ha krasja i ein skogbrann. Det vart heile tida hinta til at dette skumle sat fast, så eg tenkte det var ein vampyr som sat fast i ei kiste (Den vesle vampyren), eller eit lik eller noko som var levande begravd (murt inn i veggen). Så eg sat da å vente på ein vampyr, ein varulv eller eit realt spøkelse. Potensielt ein kjekk Twilight-type. Men no kjem det verste av alt (Eksorsisten). Vesenet tar knekken på bestemora medan jenta ser på. Bestemora slenger seg hit og dit i senga og blod renner og hovud sprekk. Og så kryp vesenet inn i den døde bestemora til hovedpersonen og får denne døde bestemorskroppen til å drive å springe etter hovedpersonen. Det er det verste eg har lese på lenge. Beinpiper og innmat og blod og springande døde bestemødre ...
Les mer

Faktafeil om eggproduksjon frå Matprat

Matprat påstår at levetid for høner er 70 veker. Dette er ein faktafeil. Deretter blir dei slakta og solgt som høns, skriv matprat. Dette er også ein faktafeil. Dei fleste høner blir gass  ihjel og etterpå brent.  Fakta er at verpehøner i industrielt verpehønshald blir slakta etter 70 veker. I naturen, eller om dei får sjansen, kan høner leve i opp mot ti år. Levetida er altså ganske mykje lenger enn matprats påståtte 70 veker. Slik Matprat framstiller det, kan det oppfattes som at høner blir slakta når deira levetid likevel er slutt. Dette er altså feil. Dei blir slakta lenge, lenge før. Verpehøner i industrielt fjørfehald har fått rugeeigenskapane sine bortavla. Dei kan altså ikkje formeire seg naturleg. Dei må rugast ut i rugemaskin. Høner i naturen ville lagt to tre fire kull med kyllingar per år, med rundt ti kyllingar i kvart. Det er ikkje naturleg for ei høne å verpe kvar dag, men gjennom avl har ein fått fram høner som verp seks egg i veka, og ein avlar...
Les mer

Tamme elgar som produserer ELGpapir, ELGolje og ELGmelk

I Jämtland lagar Sune Häggmark papir frå elgmøkk, ost frå elgmelk og lanolin frå elgpels. ­ Verdas dyraste ost! roper Sune Häggmark på svensk, stotrande engelsk og improvisert fransk. ­ Shit is money! Money, money, money! Jag älskar moose!   Fleire titals turistar, deriblant mange nordmenn, står tett i tett på tunet i Orrviken, ein kjapp køyretur sør for Østersund i svenske Jämtland. Her har Häggmark realisert sitt eige elgparadis med produksjon av papir frå elgmøkk, ost frå elgmjølk og lanolin av feittet i elgpelsen. Han er den entusiastiske gründeren bak turistverksemda Moosegarden, eller "elghagen" på norsk. Häggmark lever godt, svært godt etter at Moosegarden vart starta i 1997 som ein følge av to morlause kalvar som trong ein heim. Han gjer det klinkande klart for dei store flokken turistar at det er ei mengde pengar i elg. Moosegarden eksporterer elg til Polen, Tyskland og England. Inspirasjonen hentar han frå Russland. Ein tam elg kostar 35 0...
Les mer