Her misser Mette Marit skoa bildeteksten: MISTET SKOA I ASKEPOTT-STIL: Den vanlige jenta Mette-Marit fikk i sin tid prinsen og snart hele kongeriket. Her mister hun skoa - men ikke fatningen - når den kiler seg fast i døråpningen. Kjeder Dagbladets journalister seg på jobb eller? Kven i alle dagar er det som finn det interessant å skrive om at kronprinsessa mister skoa? Og kven i alle dagar er det som leser om det? Jo, eg. Eg min nysgjerrigper som sitter å klikker på nettaviser og leser om hundemoter og prinsesser som mister skoa kun fordi eg lurte på kor i hulaste det var dama mista skoa, og kva i alle dagar slags skofadese det var som hadde ramma det norske kongehuset. Eg er med andre ord ein tabloid jævel som leser dritt på nettet for så å slakte det etterpå. Men ein må vel lese for å slakte? Ein kan ikkje blankt oversjå dagbladet.no sjølv om det til tider vel ville ha vore det beste. Eventuelt kan ein blankt oversjå det, men da ville ein aldri fått sett skolause prinsesser. Kven k

Bergen i mitt hjarte. Kva er det med Bergen som får alle vestlendingar til å ville forbli her til evig tid, eventuelt dra hit for å studere for seinare å reise tilbake til der dei ein gong kom frå ein annan stad på Vestlandet, medan Bergen fortset med å forbli å våre vestvende hjarte? Kan det vere det sinnsyke regnet som hamrar ned og vinden som vrir paraplyen, eller haglet som treffer deg i skallen som kuler når du kryssar Torgallmenningen, eller er det det store fråveret av østlendingar.. Eller er det kort sagt at her kryr av kjente som ein har kjent sidan ein var ein neve stor, som ein sprang i skauen med då ein var liten, bada naken med i elva eller drakk sine første øl sammen med? Muligens. Så da vil det med andre ord sei at eg trekkes mot Vestlandet som eit ledd i eit nostalgisk tilbakeblikk mot ein svunnen barndom. Hm. Det vil i såfall bety at det ikkje er vitsi å reise tilbake. Barndomen er jo unekteleg over. Og eg kjem som alle andre til å måtte jobbe og slite for å overleve,

I Sogn og Fjordane kan du både skape deg ein karriere og leve det gode liv. Anne Viken, journalist Kommentar trykt i Firda 21.februar OMEGA 3 FRÅ MÅLØY: Omega 3 of Norway Eg hasta avstad gjennom Oslos gater på vei til messe om næringslivet i Sogn og Fjordane, og hadde strengt tatt ingen ide om kva som venta meg. Det første som slo meg, var at overskrifta Framtidsfylket er ei overskrift som lovar svært mykje. Det andre som slo meg, var at ein skal aldri lure kunden. Fredag viste det Stryn-baserte merket Moods of Norway fram årets høst- og vinterkolleksjon på Bislett stadion under brask og bram, så det var med ein viss skepsis eg høyrde at moromannen Ole Johannes Øvretveit skulle opptre på næringslivsmessa som skulle rekruttere nye innbyggarar til Sogn og Fjordane. Kvifor har dei ikkje trekt fram yngre og meir imagevennlige sjeler enn Øvretveit, tenkte eg. Her i Oslo vassar vi dessutan i moromenn og standup-komikarar til langt over knea. Gi meg Moods of Norway, tenkte eg

Professorene pressen liker. De er menn, middeladrende og bor i Oslo, skriv Morgenbladet denne veka. Av de 50 mest si­ter­te, er det fire kvin­ner. Eg siterer direkte frå saka i Morgenbladet: "Guri Hjelt­nes, pro­fes­sor i jour­na­li­stikk ved BI, lig­ger på 54. plass på lis­ten. Hun er ikke over­ras­ket over Oslo- og manns­do­mi­nan­sen av pro­fes­so­rer i me­dia. – Det er som før. Slik jeg for­står re­dak­sjo­ne­ne, er det van­ske­lig å få kvin­ner til å stil­le opp. Det er klart jour­na­lis­te­ne en­der med å rin­ge menn, når de må kon­tak­te ti kvin­ner for å få en til å si ja." I mi karriere som journalist har eg intervjua svært mange forskarar. Det har eg oftast gode erfaringar med, og spesielt vil eg trekke fram forskarar som Carlo Aall ved Vestlandsforskning i Sogndal, samt Reidar Toresen ved Havforskningsinstituttet i Bergen som svært dyktige formidlarar. Begge to jobbar med tema er eg rimelig godt inne i og svært interessert i, havforskning og klima/samfunn. Alle for

- Homofile prestar er ikkje kristne . Det går ikkje an, seier Gudmund Furnes frå Bygstad i dagens Firda. Eg kjem frå Bygstad. Det er beklagelig at denne type fundamentalisme fortsatt eksisterer her i denne idylliske bygda. Ja til kjønnsnøytral ekteskapslov! Er denne typen utspel stigmatisering og uthenging av ei lita gruppe menneske? Det er skremmande med denne typen religiøs fundamentalisme som set bibelvers over menneskeverd. Meiningane er svært delte... Følg debatten på Fjordaglimt her. eller sak på firda.no her.

Åpning på Kunstnernes hus 8.februar.

Foto: Arne Stubhaug, Firda (bildet er henta her. I dag les eg som vanlig regionalavisa Firda frå Sunnfjord sidan eg er sunnfjording. Saka eg bit meg merke i på Firdas sider i dag er denne: Katten Raptus et berre frukt og grønt. Her er ein tilhøyrande biletserie av katten . Denne kattesaka er via tre sider inni papiravisa under tema Energi og Miljø. Eg lurer virkelig på kva ein agurketande katt har å gjere under tema Energi og Miljø. Bør miljøvennlige kattar ete agurkar? Overskrifta på saka var til alt overmål: Miljøkatten . Eg må innrømme eg trakk ganske godt på smilebandet. Miljøkatt?? I saka står det mellom anna (eg siterer direkte): "Gløymer Astrid å servere den miljøbevisste kattemannen grøntfôret, så tek han saka i eigne potar, hoppar på bordet og hentar maten sjølv. Det er ikkje få gonger dei har funne tomatar med merke etter tennene hans." Kva er dette slags sak? Er det a) ein slags miljøspøk? b) lett feature med ironisk miljøvri? c) misforstått og latterliggjera

Vi har alle lest om alle dei som er sjef som ikkje burde ha vore sjef. Sjefar som burde ha vore det dei passer til, nemlig ansatte på gølvet med kun ansvar for seg sjølv. Det som gjer meg eitrande galen, for å sei det fint og vakkert, er middelmådighet. Middelmådige sjefer feks. No har eg kun hatt ein middelmådig sjef i mitt liv, eller det vil sei eg hadde to på ein gong, og eg er no fridd frå begge, men eg vel likevel å skrive om denne middelmådigheten som oppstår i systemet når dei som sleiker rumpehøl, men som ikkje nødvendigvis sit på anna kompetanse enn rette gener, denne genuine sleikeevnen, og ellers ein absurd evne til å gå i takt og gni seg på sjefens usexy kropp, rykker oppover. Det er ofte litt plagsomt for oss andre, og som oftest er dei fleste klar over kven som er sparka oppover, eller kven det er som er meir opptatt av å krampeaktig presentere seg med "sjef" og med "ledertitler", og meir opptatt av tittelen enn av å gjere jobben. Eller som prøver å gj

Eg tok ein tur i byen, hundre meter frå der eg bur, for å sjå på sola og våren. For det føles som vår i Oslo no. Eg liker desse blokkene. Heisekrane og kirke. Eg møtte ein katt som vart litt skeptisk til meg. Kolonihagane ved Kuba. Telthusbakken er idyllisk, men her vart ei jente voldtatt i 2006. Ikkje like idyllisk.. Den tidligare kornsiloen som har blitt studentbustader. Blokker er fint.

På jobb igjen. Japp da er eg tilbake på nyhetskjøret, denne gangen som politisk reporter, politisk reporter i navnet, stillingsnavnet. Og her er min første sak: Ville gjerne bli Høyre-leder. Dagens oppslag.

Når ein sit på dass på SV-fakultetet ved Universitetet i Oslo kan ein lese ein heil del ulike ting. Eg tok med meg kamera på do. Denne under her liker eg. Dette er ein slager: Alt kan diskuteres. Så eg anbefaler dobesøk på SV.

No laurdag kunne vi lese i Firda at tre ekskluderte Senterparti-politikarar i Fjaler mottar anonyme truslar, oppringingar, sjikane og blir kalla for fascistar. Her før jul var det Klara Øberg som fekk gjennomgå med truslar og sjikane. Etter lokalvalet vart Håkon Myrvang utsett for rykteflaum frå folk som ikkje ville ha han som ordførar i Naustdal. Er sjikane blitt ein ny trend i Sogn og Fjordane? Eg veit ikkje om eg skal le eller grine. Kva slags jungellover og cowboy-retorikk er det som råder grunnen? Sjikane er ein lett metode å gripe til for folk som ikkje er kunnskapsrike nok til å debattere på saklege premissar, eller folk som er for feige til å stå fram med eigne meiningar. Kunnskap og posisjonar er makt. Ein del folk sit nødvendigvis på meir kompetanse og fleire verv enn andre. Vi treng desse folka. Vi treng folk som tar ansvar og politiske verv for felles beste. Det er dei som driv verda framover. Og skal verda gå framover, må desse folka få spelerom. Det er så sjølvsagt at ei

Tøffe damer som Michelle Obama, kona til Barack Obama, gjer meg opp over øra begeistra. Eg må innrømme eg går glatt i ukritsk fan-modus. Les her om denne fabelaktige dama. Det er så fantastisk digg å lese om tøffe damer som ikkje berre sit på den breie feministræva si og skriver debattinnlegg eller forskningssaker som maks ei halv promille av befolkningen leser og ein enda mindre andel bryr seg hakket om. Og som resten driter i, eller i beste fall ler rått av, sjølv om dei vel er enige. Eg meiner feminister har eit retorisk problem, samt ein teoritynga virkelighetsoppfatning. Og medan du les vidare i denne bloggen, vil eg gratulere Superfamily med Spelemannspris . Trykk her for å høyre den fabelaktige låta Warszawa . Eg skal ikkje henge ut navngitte feminister her, men av og til sitter eg litt på gjerdet rundt feministane, høyrer på utgreiingar og les retorikken med eit halv ironisk smil. Av og til spør eg meg kvar dei koblar teori og virkelighet, eller om teorien er deira virkeligh

Bunadsdebatten på Skei live på NRK. Vinner av NRK-sekk for NRK Sogn og Fjordane sommerfoto 2006 . Det lønner seg å ta bilder av påfugler. Det var ganske overraskende å få ein pakke i posten med snop og NRK-sekk. Og hyggelig. Baksidefoto i Nationen: 11.08.2007 Slik går det når ein har ein kamerat på desken i Nationen som trenger eit bilde til baksida. Då sender ein han eit bilete og så kjem det på trykk. Slik: PÅ TUNET: Fra Anne Viken i Bygstad har vi fått et bilde av mamma Marta Aase Viken, samt påfuglen som nettopp har blitt pappa til tre kyllinger. Han tilbringer sommeren ute, mens påfuglmora er inne i hønsehuset og passer barna. FOTO: ANNE VIKEN Her er eit bilde til av kameraten. Denne kameraten min, som dette innlegget no går over til å handle om, er musiker. Han er til tider litt oppgitt over musikkjournalistikken .

Alt du har hørt om porno, er dikt og forbanna løgn. (Trykt i Klassekampen som kommentar høsten 2007) ... STUDiO-debatt om porno og sex på Betong i regi av Kulturutvalget ved Det Norske Studentersamfund. Sjef for nettstedet Cpunktet for digge ligg og deilige orgasmer, starta kvelden med å erklære at vi kan alle knulle. Sexpiratoren pekte på at det å være flue på veggen når andre knuller, kan få hvem som helst til å gå fra konseptene. Kjetil Rollnes understreket at han har lest absolutt alt som finnes av porno, og at han derfor føler seg som en pornolog. Han slo fast at det eneste som skiller porno fra annen populærkultur, er sex, og var skjønt enig med seg selv i at porno ikke er kvinnefiendtlig. Til slutt dro han på med at absolutt alt vi har hørt om porno de siste åra, er sladder, dikt og forbanna løgn. Nils Rune Langeland på sin side mente det var de kåte slaskene mot de krenkede jomfruene i dag som i fjor som alle pornoår før det. Og så har vi det gående, s

Jeg er en velger. Snakk så jeg forstår deg. Venstresiden har et retorikkproblem. Min påstand er at store deler av venstresiden fører en retorikk og et problemfokus som velgerne ikke forstår det plukk av. Er jeg en fødemaskin? Er jeg et offer for systemet?? Er jeg, som kvinne, et offer for systemet på stort sett alle felt, eller kan jeg, som menneske, være en som vinner på systemet? Er alle kvinner i deltidsstillinger offer for systemet? Offerretorikk. Kjønnssedimenterende retorikk. Er det at jeg har livmor mitt svakeste punkt? Er jeg et vandrende livmorsk problemkaus? HVA SKAL JEG GJØRE. Skal jeg amputere livmora? Ville jeg da blitt et helere, mer veltilpasset menneske som verken er a) fødemaskin eller b) dominerende mann?? Hjeeeelp.

Er det ein jobb å føde unger? Er det å føde unger ein så stor jobb at kvinner bør sleppe unna tvungen verneplikt? På Verden til venstre sine nettsider ligg dette innlegget: Verneplikt for kvinner? Anders Skyrud Danielsen skriver dette i ein kommentar til innlegget: (eg siterer direkte): "Jeg har fått inntrykk av at folk flest er lei den sinnsyke terpingen på likestillingsdebatten, der hver eneste vinkling skal gnages på og gnages på i det uendelige, og dette i kanskje verdens mest likestilte land i dag! Er klart at vi er nødt til å se på hvordan vi kan fremme mer likestilling, men grensen mellom konstruktiv og destruktiv debatt i denne saken er ekstremt tynn." Kan det vere at han har eit poeng? Det trur eg. Eg blir iallefall sjølv lei av at likestillingsperspektivet skal terpes på i alle samanhengar. Vi blir jo omgjort til kjønnsstrukturer heller enn individer. Det er eit evig mas om kvinner og menn og at vi er så himla skeivfordelte. Greit nok. Men om ein går vekk frå strukt